Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 110]

[Gij hebt het duistre hart der al te roode rozen]

Gij hebt het duistre hart der al te roode rozen,
Geheime; - en de oude drift, verdroomd in loom getreur,
herlevend, béeft, en voelt naar nieuwe rijpheid blozen
zijn kruine, huiver-waak bij de' adem van uw geur,
o Naedring;...

- en wie wijlt, zijn eigen onbeluisterd,

ten heerd waar, graauw bij dage, de assche roodt alléen
als de avond in zijn zeurge ziele drenzig duistert,
en straalt ter trane van zijn loochens-stoer geween,
o Naedring;...

- hij, de torve, hij, de liefdelooze

die traag zijn' wil het maal der bitterheên bereidt,...

- - Naedring die vleiïg wijlt, gelijk dees roode roze
die, streels, van neige rank langs-heen mijn venster vlijt...