Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 111]

[Geduldig als een dag die geene daden vraagt]

Geduldig als een dag die geene daden vraagt,
maar staêg als nachten die het schoonste denken nooden;
genadig als een lach die te elk ontwaken daagt,
maar treurend als de zoen die, zoeler mond geboden,
gebogen over wérend oog, geen naedren wáagt;

gelaten en gedoogd, en als de roos verloren,
die loom een langen zomer-nacht u tegen-geurt,
en kwijnt, - maar uit haar eigen dood ter Lent' herboren,
een níeuwen avond uw genieten toe-gebeurd,
uw weêre-zwoelre droom van roken zal bekoren;

en lijk de gulpe wijns, die gul Vergeten schonk,
ter roode zaal der óver-dade' u toe-gestoken,
uw gulzig lenge' in vonken gierig tegen-blonk,
maar - uit-gewoeld gejoel en brein-bezwarend koken -
uw hankren vreézig maakt en wijk voor níeuwen dronk;

- als allen troost geweerde, als allen twijfel trouwe;
gegeerd als einders die naar 't buiten-maat'ge gaan,
maar hém, van alle reize moé, geméde'; - o Vrouwe,
o Vrouwe, ik denk aan u als in een liefde-waan,
en drale huivrend, bang voor vréugde en voor beróuwen...