Nagelaten gedichten

[p. 31]

Fragmenten uit ‘Het Gelaat des Dichters’
(1910-1916)

[p. 33]

Beschouw dit grauwend aangezicht...

Beschouw dit grauwend aangezicht. Gij zult er vinden
de dorre voren die er 's levens kouter sneed;
den lach van hem die lijden wilde, en níet en leed;
de grijns van wie niet minnen wou, en ímmer minde.

Aan iedren mond-hoek starde in schamperheid zijn kreet;
een poel, is roerloos 't oog; en 't voorhoofd, klaar, toont in de
kalme effenheid welke al begeeren weet te binden,
hoe elke zoen er het de sporen van een beet.

Beschouw; - en sluit uw oog daarna. Maar laat er zwellen
de meêlij-tranen die ter dichte wimpren wellen;
en bid; en zeg: ‘Deze is gekoren en gedoemd;
want hem, die dús het lijdens-teeken werd beschoren,
is onder dezen die, voor de eeuwigheid geboren,
de doolaards zijn, die men gevallen englen noemt.’