Nagelaten gedichten

[p. 28]

Gij, die weendet om mijn lijden...

Gij, die weendet om mijn lijden,
mijn kindje dat geen lijden kent;
door wie 'k de vreugde mocht belijden
die, voor wie mint, het leed belendt;

gij met de lenigende tranen
die niet begrepen, maar die vloôn:
wees mij gezegend om de wanen
die ge om mijn angsten wond't, mijn zoon.

Wees mij gezegend, gij wier vreeze
mij nieuw betrouwen heeft gewekt;
die met uw liefde toe mij dekt'
en niet begreept, maar hebt genezen...