Bericht,
Nopende het Kalmaksche volk, zoo als aen my zulks, door zekeren Europischen Christen, die zich een geruimen tyd in Georgia heeft opgehouden, over geschreven is.
DE Kalmakken worden bestiert door eenen Vorst, dien zyGa naar margenoot* Ajouke, 't geen Chan, dat is, Vorst of Keizer, bedied, noemen. Dees vermag maer een wettige Vrouw te hebben.
De Kalmakken zijn Afgoden-dienaers, en de meeste zonder Godsdienst.
De Ajouke noemt zich Koning van de Deafs, en wend voor, dat deGa naar margenoot§ Tarters hem onderdanig zijn: daer die doch gansch niet van willen hooren; 't geen ook groote wan-orde tusschen hen beide veroorzaekt.
De Kalmakken zijn zeer tot den oorlog genegen, en van d'andere Tartaren ontzien. Zy houden zich voor geene Tartars, hoewel wy tusschen hen en de Tartars geen onderscheit maken: maer zy noemen zich enkelijk Kalmakken, willende daer door van de andere Tartaren onderscheiden zijn.
Hun geweer is Pyl en Boog, en een aert van Lançen.
Zy zijn gekleed in Schaeps-vellen, zonder Hemden: zijn zwart achtig, en van slechte gedaente, met platte Neuze, ja vervaerlijk om aen te zien; eeten alles ja tot Slangen en ander ongedierte toe, daer wy een schrik van hebben en 't geen andere Tartars niet doen. Hunne Wyven hebben doorboorde Neuzen en Ooren, daer in zy Bloed-koraelen dragen. De voornaemste Mannen onder hen zijn gekleed met gekleurd grof Laken. Zy dragen het hooft geschooren, maer laten boven op het hooft een lok of tuit, welke zy ook vlechten, en op de rug laten hangen; hebben de baerd geschooren, latende alleen de tippen van de knevels boven de lippen, 't geen mismaekt is om aen te zien.
Deze geschlachten wonen in Tenten, en verhuizen zeer dikwils. Des Zomers trekken zy op na de kant en plaetzen van Siberie, en slaen des Winters hunne Tenten in de Landstreeke, langs de Volga, aen de kant van de Kaspische Zee, na het Oosten op.
Ten Zuiden zijn de zoo genaemde Zwarte Kalmakken, van een zelven Godsdienst en leven als de andere Kalmakken; doch staen onder een anderen Vorst; maer hebben eenderlei spraek en schrift.
De Kalmakken, zoo Witte als Zwarte, hebben onderscheid, in sprake en schrift, met de andere Tartars. Ik heb eenige van hunne boeken gezien, welker lettern wel gemaekt zijn, maer gansch geen gemeenschap met d'Arabische letteren hebben. Deze beide Kalmakken leven meest altoos tegen malkanderen in oorlog, wegens het bezit van de Woestyne en Velden.
In de Boekerye tot Leiden, word een Arabisch in Latyn vertaelt, Boeksken bewaert, 't geen aldaer door Livinus Warnerus, 't geen aldaer door Livinus Warnerus, wel eer afgezondene van den Staet, aen het Konstantinopolitaensch Hof, is vereerd geworden, by uiterste wil, geschreven in 't Jaer 822Ga naar margenoot*, volgens de Mahometaensche tyd-rekening. Alwaer van de Kalmakken het volgende is te zien.
Kalmakkia is een Landschap der ongeloovige Tartaren, woonende in 't Noorder del van Chathaea: Schapen vachten, strekt dat volk voor Hemden en Rokken: Yzer valt daer niet, wes de punten van de Pylen hout zijn, of van Paerds-hoeven, hare vaten die zy tot drank en spys gebruiken, zijn van hout, zelf die geene, waer in zy hun Vleesch kooken, want zy werpen in alzulke vaten, als 'er water op het Vleesch is gegooten, gloeyende steenen, die het zelve doen kooken: zy nuttingen
Auteursrechtvrij