Die dagboek van Hendrik Witbooi

Kaptein van die Witbooi-Hottentotte 1884-1905

[p. 187]

No. 86.
Okahandje. den 1. November 1892.

Myn lieve waarde Capt. Hendrik Wit[b]ooi!

Ik heb mijne mannen, met Uwe mannen gegroeden,¹⁾ den 27 van deez maand, met blijmoedig en dankbaarheid, en ik heb aan²⁾ hun alles gehoord, en ik heb te brief³⁾ ook zelf gelesen en gezien, wat in de brief staat. Verder dat is ook een rechte blijdschaap, in mijn hart, dat U en mijn plaatsvervanger Johannes Mumpurrua zoover bij eens gekomen [zijt] voor vrede, en als zienlyk teeken hadden U ook Uwe zeekere mannen gezonden en aan hun en aan hunne monden hebt ik ook gehooren, en gezien, dat U en Uwe Natië zyn gezind tot de vrede, en in Uwe mannen mogen U ook hooren, en zien, dat ik ook gezind tot vrede [ben], met mijn gansche Natië. Verder voor de vrede te sluiten en bevestigen, met Plaatsvervanger Johannes Mupurua, wat U gezegt, de vrede is gewigdig, en wij Eigenaars kunnen slechts sluiten, en bevestigen, zoo moet U maar gaan, en Uwe Capt. gaan haalen, en naar Rehoboth brengen, laat ons twee de Vrede sluiten en bevestigen, in de tegenwordigheid van den Cap. Hermannus van Wijk in Gods Naam, voor de beroeping van mij heb ik niets te zeggen, want dat is waarlijk waar de Vrede is zeer gewigdig en het is ook zwaar, Om [met] Plaatsvervanger te sluiten en bevestigen, zoo wil ik zelfs komen, zooals U mij geroepen, maar lieve Capt. Ik verzoek nu U,

1) No. 84, aant. 3

2) van

3) No. 84

[p. 188]

dat ik zal niet komen, maar mijn lieve Capt. neem U mij niet kwalijk, want ik staan niet af, maar hier is veele Verhindernissen, namelijk de omstaand[ig]heid van de land, zoo had ik ondergezoek, Om te zien, hoe moet ik maak, moet ik eerst gaan, of hoe, zoo had ik achter gedenk, en gezegt, Neen laat ik maar blijven en werk eerst, de werfen, want de menschen is regte gauer, en als ik daar kom, dan lijk voor mij als dat te lad⁴⁾, zoo wil ik maar eerst de werfen laat trekken, in deze twee rivieren, Namelyk ‡Nō-sob rivier, en Zwaxaub,⁵⁾ want deze twee Rivieren zijn nu Woestijn, in all de dagen van oorlog; en die menschen, die nu voor ons die grond will afnemen zullen eerst de twee Rivieren wonen, zoo vrees ik om eerst daar⁶⁾ te komen, want onze vrede is nu klaar, en om de vrede te sluiten en bevestigen, die zal ons niet hinderen, want ik is nu in groote moeiëlijkheid Ik wil nu werk, laat elke plaats kan maar onze Natië zelf wonen, en laat maar de machtigen en sterksten Natië voor ons maar in onze grond met kracht maar uitstoten, en niet met onze verzuimlijken.⁷⁾ Zoo mogt lieve Capt. mij goed verstaan, en werk ook daar die kand, en dat ons twee klaar, met te woninggen,⁸⁾ dan zullen wij zeer zamen komen, en groet malkanderen, en vrede sluiten, en bevestigen, in elke dag, of in elke uur, of in elke jaar, als Gods voor ons twee noch spaar.

4) laat

5) Swakop

6) na Rehoboth

7) Ons moet ons kragte inspan om ons aanspraak op ons grond te handhaaf, dit mag ons nie versuim nie.

8) om die aanspraak te handhaaf moet ons oorals bewoning van ons grond kan bewys, dus moet ons werk daarvan maak oorals ons werfte op te slaan.

[p. 189]

Verder. Ik heb ook gehooren, dat te Boeren wil trekken, om in ons twee zijn grond [in te komen], Zoo mogt U goed wezen, en voor hun niet pad geven, [door U land] om hier te voorbykomen, of daar in Uwe grond te wonen, maakt U toch met kracht laat zijn niet kans kregen, om in de komen, en laat U niet wachten, totdat zijn voll in het geheele grond [zyn].

Hartelijke groetenissen aan U en Uwe vrouw en kinders⁹⁾

Ik ben Capitien Samuël Maharrero

Oper Hoofd van Damarraland.

9) Selfs Maharero besef die gevaar van die blanke uitbreiding so goed dat hy al hoe vriendliker teenoor Witbooi word.