Algemeen Nederduitsch en Friesch Dialecticon. Deel 2

[146. De stad Sluis]

De tongval van de stad Sluis vertoont, in tegenoverstelling van den landelijken tongval van Kadzand, meer de kenmerken van een stedelijk dialect; het sluisch is meer met hollandsch vermengd, meer nieuwerwetsch, minder vloeiend, minder oorspronkelijk.

146. De gelijkenis van den verlorenen zoon in den tongval van de stad Sluis.

Medegedeeld door den heer H.J. van Dale, hoofdonderwijzer en archivaris te Sluis. October 1871. (In nederlandsche spelling.)

11. 'N zeker mens a' twee zeuns.

[p. 220]

12. In de joengste van ulder zei tegen z'n voader: voader! gee' me m'n erfporsi da' me toekomt. En i dèèlde 't goed onder ulder.

13. In nie lange dæærnoa as i alles bi mekoar gepakt ad, is i weg gereisd noar 'n ver land en dæær eit i z'n goed deurgebrocht mee schossebrossen.

14. In as i 't allemoal verteerd ad, kwam 'r 'n gròòten oengersnòòd in da' land in i begon gebrek te liën.

15. In i giing weg en i veruurden 'm bi èèn van de burgers van da' land, in die stierden 'm noar z'n land om de verkens te wachten.

16. In i zou groag z'n buuk gevult en mit de spoeling die de verkens oaten; in gèèn mens gat ze 'm.

17. In toe inkeer gekommen ziinde, zei i: oeveel errebeiers van m'n voader en volop bròòd en ik vergoan van oenger.

18. Ik zal opstoan in noar m'n voader goan in 'k za' tegen 'm zeggen: voader! ik en kwoat gedoan tegen God en tegen joe.

19. In 'k bin nie meer wæærd, da' ze me je zeun noemen; moak me moar as èèn van je errebeiers.

20. In opstoande giing i noar z'n voader. In as i nog ver van 'm van doan was, zag z'n voader 'm en i kreeg kompassi mee 'm, in noar 'm toelòòpende, pakten i 'm om z'n als in kusten 'm.

21. In de zeun zei tegen 'm: voader! ik en kwoat gedoan tegen God in tegen joe, in ik bin nie meer wæærd da' je me zeun noemt.

22. Moar de voader zei tegen z'n knechs: oal 't beste klèèd in doet 't 'm an, in doed 'n riing an z'n and in schoenen an z'n voeten.

23. In briing 't gevette kalf in slacht 't; loat ons eten en vrooilik ziin!

24. Want deze zeun van me was dòòd in i is weer levend geworden; in i was verloren in is gevonden. In ze begonnen leute te moaken.

25. In z'n ouste zeun was op 't land in as i dicht bi uus kwam, òòrden i 't gezang in 't gedans.

26. In as i een van de knechs geropen ad, vroagden i wa' da' beteikende.

27. In die zei tegen 'm; je broer is t' uus gekommen in je

[p. 221]

voader ei 't gevette kalf geslacht omdat i 'm gezond terug gekregen eit.

28. Moar i wier boos in i wou nie binnengoan; dæærom giing z'n voader noar buten in sprak 'm schòòn.

29. Moar i gaf ten antwoord in zei tegen z'n voader: kiik! ik werk noe al zooveel joar voor je in 'k en nog nooit iets gedoan da' je me verbojen ad en j'ei me nog nooit 'n bokje gegeen om mee me vrinden leutig te ziin.

30. Moar noe deze zeun van je gekommen is, die je goet mee oeren deur gebrocht eit, ei je 't gevette kalf voor 'm geslacht.

31. In z'n voader zei tegen 'm: kind! je bind altiid bi me in al 't mine is 't joeë!

32. We mosten dan vrooilik in bli ziin; want deze broer van je was dood in i is weer levend geworden, i was verloren in i is gevonden.

Aanteekeningen.

De uitspraak der klanken is zoo als op bl. 192 II is aangegeven.

12. Ulder, hunlieden; zie vs. 12 bl. 187 II op ulder.

Erfporsi, erfdeel; zie vs. 12 bl. 187 II op possie.

13. Schossebrossen, verkwisten; schossebrossen bestaat eigenlijk uit twee oud vlaamsche woorden, schossen en brossen, die beiden zwelgen, brassen, verteren, verkwisten beteekenen. Oude vlaamsche schrijvers gebruiken beide woorden nog afzonderlijk. Oudtijds zei men ook wel schokken en brokken voor schossen en brossen. Onder den vorm schossebrokken is dit woord nog dagelijks in de zelfde beteekenis, in West-Vlaanderen in gebruik.

15. Stierden, stuurde; zie vs. 14 bl. 174 II op dierte.

Wachten, hoeden; zie vs. 15 bl. 169 II op wachten.

20. Kompassi, medelijden; zie vs. 20 bl. 198 II.

24. Leute, pret; zie vs. 29 bl. 162 II.

29. Leutig, vroolijk; zie vs. 29 bl. 162 II.