Algemeen Nederduitsch en Friesch Dialecticon. Deel 2

[138. De dorpen Wemeldinge, Ierseke en Kattendijke (noord-oostelijk Zuid-Beveland)]

138. De gelijkenis van den verlorenen zoon in den tongval van de dorpen Wemeldinge, Ierseke en Kattendijke (noord-oostelijk Zuid-Beveland).

Medegedeeld door den heer J. van der Baan, rustend hoofdonderwijzer te Wolfaartsdijk. October 1872. (In nederlandsche spelling.)

11. 'N zeker mense ao' twèë zeunen.

12. En den jonsten van die twèë zei tegen z'n voader: voader! gee_f ji m'n goed da' 'k toekomme. En da' dee z'n voader.

13. En 'n korten tiid nædien, a'-t-'i jonge z'n goed bi mekoare ao, ton is-t-'n wig egææn nir 'n vaore land en dir leefden i tons plezierig.

14. En ton a'-t-'n olles kwiit was, kwam 'r 'n gròëten oengers-nòöd in dat land en tons begust 'n gebrek te liën.

15. En ton is-t-'n næ èën van de burgers van dat land egææn, en die stierde'n tons næ z'n land om de verkens te wachten.

16. En ton vroeg 'n of a'-t-'n mi_t de verkens mèë eten mocht, en gin mense liet 'n da_t toe.

17. En ton 'a-t-'n toet inzicht ekommen was, zeit 'n: oevee_l knechs van m'n voader æ 'n overvloed van bròöd en ik lië gebrek.

18. Mir ik zal opstææn en ik za_l næ m'n voader gææ en ik za_l zæ'n: voader! ik æ' ezondigd tegen den emel en tegen joe.

[p. 194]

19. En ik bin nie mee' wæærd da_t je me je zeune noemt, mir mææk me as èën van je knechs.

20. En as 'n opstiing, giing 'n næ z'n voader toe. En as 'n d'r nog varre van dææn was, zag z'n voader 'm, en die was tons zoo blië, dat 'n næ z'n toe liep, en i viel 'm om z'n aoles en gaft 'n 'n k os.

21. En die jongen zei tegen 'm: voader! ik æ' kwææd edææn tegen den emel en tegen joe, en ik bin ni mee' wæærd, da_t je me zeune noemt.

22. Mir z'n voader zei tegen z'n knechs: briingt ier 'is'n mooie pak goed en doet 'n dat an en gee_ft 'n 'n riink an z'n viinger en schoenen an z'n voeten.

23. En briingt 't beste kaolf en slacht 't, en lææt ons eten en plezier mæken.

24. Want m'n zeune was dòöd en i is wee' levendig eworren en i was verloren en is evongen. En tons begusten ze plezier t' æ'n.

25. En z'n ouste zeune was op 't veld; en as die uut 't veld nir uus kwam, oorden i ze ziingen en spriingen.

26. En i riep èën van de knechs en i vroeg: wat gææt 'r toch om?

27. En die zei tegen z'n: je broer is ekommen en je voader eit 'n vet kaolf eslacht omdat i 'm gezond wee' t' uus ekregen eit.

28. Mir tons wier 'n kwææd en i wou ni' in uus gææn. Ton giing z'n voader næ z'n toe en die bidde-n-'m.

29. Mir i zei tegen z'n voader: ik æ' a_l zooveu_l jæren voe_r j' ewerkt en 'k æ' nog altiid edææn da_t 'k bi je doen most, en j'ei me nog nooit 'is 'n boksje egeven om mi_t me kammeroas 'is plezier 't æ'n.

30. Mir ton a_t je zeune ekommen is, die z'n goed mi_t d'oeren deur ebrocht eit, ton ei-je 'n vet koalf voe_r z'n eslacht.

31. En de voader zei tegen z'n: jongen! je bint oltiid bi me en ol 't mine is 't joeë.

32. Dus noe motten me plezierig en blië ziin; want je broer was dòöd en noe is-t-'n wee_r levendig eworren en i was verloren en noe is-t-'n weer evongen.

[p. 195]

Aanteekeningen.

De uitspraak der verschillende klanken is zoo als op bl. 192 II is aangegeven. Bovendien luiden ao en oa tusschen a en o in, de eerste iets korter en meer naar de a overhellende, de laatste iets langer en meer naar de o zweemende.

13. Ton, toen, afwisselend met tons, dat tevens voor het nederlandsche thans geldt, in gebruik, komt ook in het vlaamsch, maar weinig of niet in andere zeeuwsche tongvallen voor.

15. Wachten, hoeden, zie vs. 15 bl. 169 II op wachten.

18. Zæ'n, door uitslijting der g van zeggen. Zie vs. 18 bl. 184 II op zeie.

20. Opstiing en giing, opstond en ging. Zie vs. 15 bl. 169 II.

Aoles, hals. Zie vs. 20 bl.193 II.

22. Mooie pak, en niet: mooi pak, wijl pak, eveneens als boek en menig ander woord in dezen tongval en ook in andere zeeuwsche tongvallen niet onzijdig is, maar mannelijk of vrouwelijk, als in Vlaanderen.

29. Boksje, bokje; zoo zeit men op Zuid-Beveland ook oengsje voor hondje, enz. Zie vs. 29 bl. 193 II.

32. Evongen, gevonden; zie vs. 24 bl. 175 II.