Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken
(1856)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
Vaïna.aant.
de koning.
Spreek op, myn gevangne, spreek, meisjen: verklaer my
Wat naem dat gy draegt!
vaïna.
Vaïna.
de koning.
Vaïna, uw schoonheid behaegt my
Als 't licht, wen het daegt.
Doch, zeg my, Vaïna, wat leed drukt uw boezem?
Uwe oogen staen rood.
vaïna.
O koning, ik minde...
| |
[pagina 127]
| |
de koning.
En waer liet ge uwen minnaer?
vaïna.
Welligt is hy dood.
Uw zwaerd, Ampanani, heeft vast hem getroffen.
Of, is hy 't ontvlugt,
Dan dwaelt hy, verlaten...
de koning.
O, laet hem dan dwalen;
En staek uw gezucht.
Ik zal u, als hy, ja veel trouwer, beminnen.
Myn hart en myn troon...
vaïna.
O koning, heb deernis, ik smeek u...
de koning.
Wat wilt gy?
vaïna.
Ach, spaer my dien hoon!
Hy kuste myn wangen, hy kuste myn lippen,
Hy sliep op myn hart;
Het klopt nog voor hem en voor hem ook alleenig.
de koning.
Verdwyn' dan uw smart!
Daer hebt gy uw sluijer terug, o Vaïna!
Bedek er u meê!
| |
[pagina 128]
| |
Ontzeg my 't gezigt uwer schoonheid.
vaïna.
O koning,
Vergun my een beê:
Ach, laet me op het slagveld myn minnaer gaen zoeken,
En vlugten met hem!
de koning.
Ga, schoone Vaïna, en zoek hem, uw minnaer;
Hy hoore uwe stem!
Wee, wee over hun, die in wellust ontvlammen,
Als onschuld hen smeekt!
Wee, wee, die den kus der omhelzing begeeren,
Met tranen doorweekt!
|
|