Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken

[p. 40]

De tooneelist A. Snoek.

Natuer is spaerzaem in haer gaven uit te deelen;

Genie is nooit het lot van velen.

De middelmatigheid bloeit op deze aerde meest;
Maer des te sterker gloort een ongemeene geest,
Wiens eedle zeldzaemheid te sterker achting vordert:

Zoo heeft natuer 't al wys verorderd.

Zy schonk een Roscius aen Romes schouwtooneel,

Aen Engeland viel Garricks kunst ten deel,

En Frankryk blyft op Talma pryken.

Maer zal ons Nederland voor andre volken wyken?
O neen! 't heeft aen 't heelal, sints 't vry zich hief, getoond
Dat kunst, zoo wel als deugd, nog op zyn bodem woont.
Ja, blyft de Tiber van zyn Roscius gewagen,
Mogt Garrick aen de Theems den schouwburglauwer dragen,
Schryft Frankryk Talma's naem in haer gedachtnisboek,
Ons vaderland roemt mede op zynen kunstheld, Snoek!