Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken

[p. 37]

Rubens borstbeeld
ingehuldigd in den hof van 't Antwerpsch Museum den 19 november 1816.aant.

Wat vaderlandsche stof doet myne borst ontbranden?
Eischt Neêrlands heldenmoed een eerkrans van myn handen?
Moet ik op hoogen toon den lof der vryheid slaen,

Of spoort de wrok van dwingelanden

Myn lied tot jukvervloeking aen?

Gy, Vaderland, alleen kunt zoo myn eerbied kluisteren,
O gy, wiens roem geen floers der eeuwen kan verduisteren,
Die voor geen vyandsmagt, geen dwingeland meer beeft,

Nu Nassau's deugd u op komt luisteren,

En gy uit uwer asch herleeft.

[p. 38]

 

Gelyk, by sombren nacht, aen koude Noorderkimmen

 

Een schittrend meteoor ten hemel op wilt glimmen,

 

En, ylings-naedrend vóór des reizigers gezicht,

 

Het donker aentast, en by 't klimmen

 

Op eens de barre streek verlicht:

 

 

 

Zoo was uw Rubens, die, het kunstperk ingetogen,

 

Ver boven 't eng bereik van mededingersoogen,

 

Door zyn verheven geest en heerlyk-flonkrend werk,

 

De Onsterflykheid is ingevlogen,

 

Met onbeteugelde aedlaersvlerk.

 

 

 

Zyn iever vonkelde op om Neêrlands eer te staven;

 

De geest des vaderlands ontlook zyn schoone gaven,

 

En dreef zyn vlugge hand op 't straks bezield panneel.

 

Hy won de kroon der Schilderbraven,

 

En bleef de koning van 't penceel.

 

 

 

Wat groote dichter kan hem in zyn grootheid malen?

 

Wat dichtervlerk in zyne vlugt hem achterhalen?

 

O neen! zyn wieke zweeft in nooit bevlogen zwerk:

 

Geen taelschat kan den prys betalen

 

Van zyn verheven meesterwerk.

 

 

 

Wie peilde meer dan hy de kunst in al haer deelen?

 

Wie kon 't verwonderd oog met schooner beelden streelen?

 

Wie had er weelger brein, meer leven, kracht en vier?

 

Wie stortte er in zyn tafereelen

 

In voller mate stouten zwier?

 

 

 

't Is waerheid, 't is natuer, 't is of de beelden spraken.

 

Ja, de afgunst moge soms zyn losse teekning laken,

[p. 39]

 

Zyn geestvermogen wischt die ligte vlekken uit.

 

Wie kan het in dien schepper wraken,

 

Dat niets zyn geestdrift stutte of stuit'!

 

 

 

Was stoute losheid niet het merk van groote mannen?

 

Bleef altyd even styf Homerus lier gespannen?

 

Blonk Vondel altyd uit in zyn verheven tael?

 

Neen, liever 't passerjuist gebannen,

 

Dan dat het schoone grootsche fael'!

 

 

 

Kon 't gryze Griekenland op groote helden pryken,

 

Gaf Rome in moed en kunst onsterfelyke blyken,

 

Ook 't lieve vaderland wil voor geen volk op aerd

 

In iever, kunst en krygsmoed wyken:

 

De Belg is zyner vaedren waerd.

 

 

 

Al is die kunsttelg niet op dezen grond ontproten,

 

Haer vlaemschen oorsprong nam ze, o Antwerp, uit uw loten,

 

Zy kwam uit uwen zade op vreemden bodem voort;

 

Zy heeft haer wortels vastgeschoten

 

Aen Scheldes glorieryken boord.

 

 

 

Strooi bloemen op het graf - vlecht d'eerkrans om de hairen

 

Van Rubens, overschaûw zyn beeld met eikenblaren,

 

En heft het feestlied aen, by d'opgestoken palm:

 

Zoo dat de Schelde langs haer baren

 

Op onzen juichtoon wedergalm'!