Belgisch museum voor de Nederduitsche tael- en letterkunde en de geschiedenis des vaderlands. Deel 2

[p. 328]

Proeven van Belgisch-Nederduitsche dialecten.
VII. Dialect van Beveren (Land van Waes)¹.

Doir² was ne keer ne mens, die twee zeunen hoi. De jongste van die twee gasten zei tegen zy vauder³: ‘vauder, geef my 't poirt, da my toekomt,’ en de vauder gaf z'elk huilder poirt. Kurt doir noir maukte de jongste zeun zyne pak, en trok op noir e vremd land, woir hy verbeestte wat hy hoi. As zy lesten eurtje⁴ verteêrd was, kwam er in da gewest ne grooten hongersnood, en onze kalant begost gebrek te leiën. Hy gink hem den⁵ verhuren by ne mens van da land, die hem noir zyn hofsté zond om de verkes te wachten. Doir zoud hy geern uit de verkes-bak mé gesloeberd hein⁶, en 't wierd hem nog verbooën. De sukkeleer den in zy zelve gaunde, zei: ‘My vauders huis is vol knechten, heeren van goe leven, en ik vergaun hier van honger: Kom, 'k zal moir te rug by my vauder gaun, en 'k zal hem zeggen: vauder, 'k hein misdaun; 'k ben nie wèrd da ge my nog au zeun noemt, en handelt my gelek ne knecht.

Zoo gezéd, zoo gedaun, en hy keerde weêr noir huis. Zy vauder zag hem van verre kommen, en hoi compassie

1 [Medegedeeld door den heer F. Rens].

2 Ae staende voor r klinkt algemeen als oi in het fransch woord noir.

3 De zelfde ae klinkt als au in elk ander geval.

4 Oordje.

5 Dan.

6 Hebben, en klinkt als in, in het fransch intact.

[p. 329]

mé hem: hy liep hem tegen, en hy kustten¹ hem. De jonge zei: ‘Vauder, 'k hein misdaun, en 'k ben nie wèrd da ge nog zeun tegen my zegt.’ Moir de vauder riep zyn knechten en zei: ‘Haust huilder, en hault al gâ de beste kazak, en doe z'hem aun: steekt hem nen rink aun de vinger, en schoenen aun zyn voeten; slaugt het vet kalf en laut ons smèren, want myne zeun was dood, en hy is verrezen: hy was in den doolakker, en is weêr gevonnen.’ Z'heiën den begost kermis te haën². Den âdste zeun kwam intussen³ van 't veld weêr, en as hy nog en boogscheut van huis was, kost hy al 't muziek en 't laweyt⁴ hooren. Hy roóp seffes eenen van de knechten, en vroeg hem wat dat er te doen was. De knecht zei: ‘Au broêr is t'huis kommen, en au vauder hâ kermis, om dat hy hem fris en gezond weêr ziet.’ Moir den deze wier kwaud; hy speelde mé zynen kop, en wilde nie binnen gaun. De vauder kwam buiten, en sprak hem schoon; moir den andere viel uit, en zei: ‘Ik dien ik ik au al zoo lang: 'k hein alted braef gewist, en g'en hei my nog van g'heel au leve mé myn vrienden ne keer lauten smèren; en nau, dat onze nietdeug, die al zy goed in beestigheên verteêrd hét, t'huis gekommen is, nau slaugde 't vet kalf!’ Doir op zei de vauder: ‘Ge zy ge gy alted by my, en al da 'k hein, is 't au; 'k moest ommers⁵ bly zyn, en kermis haën; want au broêr was dood, en hy is verrezen: hy was op de sukkel⁶, en hy is weêrgekommen.’

1 De derde persoon met een stomme e eindigende, neemt als het ware welluidendheidshalve een n aen vóór eenen klinker, of h, die altyd stom is. Zoo ook het lidwoord de, B.V. Den avond viel.

2 Kermis te houden.

3 Intusschen. De ch wordt nooit uitgesproken, ten zy in het begin van een woord, zoo als in: Schepper, schip, enz.: maer men zegt mensen voor menschen.

4 Groot gerucht.

5 Immers.

6 Hy had zich op slechte wegen verloren.