[Rotterdamsche Hermes]
Verklaring der nevenstaende titelprent.
D'aenschouwer, die als opgetogen
Ons schynt te vragen met zyne oogen,
Door al den omslagh dien hy hier
Ziet afgeschaduwt op 't papier,
Wat 't eene en andere wil zeggen;
Wat toef, men zal 't hem uit gaen leggen.
Voor eerst, de Knaap, die overend
Zich opdoet in dees titelprent,
Met Muts en Slangenstaf naer 't leven,
Wort ons voor Hermes opgegeven:
Geplaetst met zeer veel oordeel by
Zyn Zusje, d'aertige Thaly,
Die hy vast aentoont wat gebreken
Doorgaens in kap en keuvel steken:
Als Schraepzucht, Traegheit, Hovaerdy,
Nydt, Wrok en geestlyke apery,
En andre menschlyke euveldaden,
Waermeê de Tydt hier schynt beladen,
En die hy, zonder veel beslagh,
Van lieverleê brengt aen den dagh,
Gewoonlyk uit den vollen horen
Des dertlen Overvloets geboren.
Thalie, die hier ziet terneêr,
Is meê niet weinigh in de weer
(Uit d'Onrust kent men haren yver)
Als een getrou historyschryver
(Men zie met welke oplettenheit
Zy ga slaet wat haer Hermes zeit)
Om alles voor den wrok der jaren
Op zuivre bladen te bewaren;
Wiens vrye schryfstyl, die ons streelt,
Juist door den Kater wort verbeelt.
Het Quantje, dat, niet buiten reden,
Hier Hermes zy komt te bekleeden,
En wel een Sater lykt van leest,
Is Daemon, zyn getrouwe geest,
Een Snaekje dat uit alle hoeken
De tydingjes wist op te zoeken,
En, als een deeglyk afgezant,
Die zynen meester bragt ter hant.
De Kintjes die den voorgront sieren
Van Borsten, door hun harssenvrucht
Het woeden van tydt ontvlucht,
Hier door de gryns te kennen geven
D'onnoosle kintscheit van ons leven;
Hoe wy, aen d'ydle vrees gepaert,
En voor een' bullebak vervaert,
Steeds domlings zoeken als de blinden
Naer iets dat nergens is te vinden.
Dat dees Gedenknaelt tot een prael
Pronkt met het beelt van Juvenael
En Zang- en Speeltuig dat voor dezen
Plagt ryklyk in gebruik te wezen,
Slechts toont, wat stoffe, styl en zwier,
Ons Hermes schaft in zyn papier,
Wen hy boert en geestigheden
Komt d'Ondeugt op haer zeer te treden,
En d'eedle Deugt ten top van eer
Te voeren op zyn fenixveêr.
De Hemelteekenkring, hieronder
Geschaduwt, toont ons in 't byzonder
Hoe Hermes, waer hy leeft en zweeft,
Zich aen den tydt verbonden heeft,
Om met Nouvelles by dozynen
Voor zynen lezer te verschynen:
Terwyl men verder in 't verschiet
Het fabeltje van Iô ziet,
Een Nimf, de menschlykheit onttogen;
Waer Argus met zyn hondert oogen
Vast op zyn doodlyk kerkhof rust,
Door Hermes in den slaep gesust.
Wat hem nu verder onder 't droomen
Door Majaes Zoon zal overkomen
Zal niet veel goets zyn, naer ik gis:
Want na 't ons duidlyk toeschynt is
Zyn levensuurtje aen 't expireeren,
Daer hy naer d'eeuwigheit hem staet te transporteeren.
| |
Auteursrechtelijk beschermd
