Den echo des weerelds. Deel 1

[p. 385]

No. 49

Maandag, den 23. September, 1726.

Quandoque est Olitor verba opportuna locutus.
Horat.

EEn Belofte verpligt, zeggen de Dames, die al te naauw bezet zyn van Gewisse om te luisteren na een maager Uytstel: Doch een zeker Vorst, die zig by zyn leeven zag vergooden door de loonzuchtige Pen van Monsieur Boileau, beweerde het tegendeel toen hy zey; Dat een Prins geen Slaaf van zyn Beloften moest zyn als een gebooren Mahometaan, en die staatkundige Zinspreuk hebben wy meer dan eens zien bewaarheden in onze Dagen. Wat zal den Echo des Weerelds nu doen om zig te ontwarren uyt die dubbelzinnige Zinspreuk? zal hy als een gewisseloos Machiavellist de Frans Linnen Hoepelrokken der Juffers verzaaken, of zal hy als een dubbelzinnig Betaaler zo min na zyn Woord vraagen, als een Barbet na zyn Vlooyen? Geenszins,

[p. 386]

Leezers, hy zal zyn Woord houden als een Minnaar, want hy wil niet aerzelen als een getrouwt Man. Hy wil en hy zal zyn Tydgenooten stichten en verlichten, met de in het voorgaande Papier beloofde t'Zamenspraak tusschen den Schoolvos Rossignol, en den Schoorsteenveeger Diamant, welke t'Zamenspraak een Oplossing behelst van de bekende Vraag,

Of een gebooren Franschman wispeltuurig is, of niet?