Den echo des weerelds. Deel 1

[p. 81]

No. 11

Maandag, den 31. December. 1725.

Famam contempserat olim,

Cujus apud molleis minima est jactura cathedras.

Juven. Satira. 6.

EEn Heremyt ontmoet meer Spooken als Juffers in de naare Eenzaamheyt, doch een bon Vivant ontmoet en Spooken en Juffers in een vrolyke Societyt; doch tusschen Spooken en Spooken trek ik de kap voor de Juffers, in spyt van alle haare Buytenspoorigheden, zegt den Echo des Weerelds; en daar hebje het geheym van de gantsche Inleyding.

Ik verviel onlangs (het is nog niet gedecideert of het was by Geluk of by Ongeluk) in een Gezelschap van Vrouwen, alwaar ik Mevrouw Babilon in 't Visier liep, welke Dame zo trots van Imborst was, dat zy by provisie vyf Mannen in de Teering, en uyt de Teering in het Graf had geplaagt, en nog daar en boven op een Sesde mikte met een getrokke Bus. Die Dame had de

[p. 82]

Verwaandheyt van te zeggen; Dat een Man zo een onhebbelyk Schepsel zynde, sy haar verwonderde, dat een Vrouw, die de geringste Achting had voor haar byzendere Verdiensten, benevens de Zy van een Man wilde slaapen. Dat Argument verveelde myn Keurigheyt, derhalve beet ik haar toe; Ik vertrouw dat het Mevrouw ontschooten is, dat de Zuyversten van haar Sexe onder een sublunaire Influentie zyn, waar op zy myn Mond met haar fluweele Handschoen toedamde, welke Toedamming al het Air had van een Sufflet, en zy graaude my toe; Neemt dat, en gedenk dat gy eertyds gevoed wierd op dat geene daar ghy nu op schimpt. Ik beken dat het zo lang geleeden is, (repliceerde ik) dat ik het t'eenemaal zou vergeten hebben, ten zy je het door uw Handschoen herdamt had in myn Gebeugenis. Op die wyze verduurde ik dat Affront, doch een nabuurige Tafel voorsien met Papier, Pen, en Inkt, leende my de behulpzaame hand in het opstellen van het navolgent Dichtje.