Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Martin Hermans
Van ing vrui-jere kirmets

Vuur joare, doarum at jet jelije,
Jenauw wees iech noe jraad nit eëve,
Woar in Kirchroa óp Maat en wije
Ee reët lusteliech kirmetsleëve.

De sjokkele en de sjisboed
En doabij ooch de karresel,
Die órjelet hön lid i-jen loeët,
Dat diech sjpróng et oeërevel.

De karresel woeët doe jedrieënd
Doe-tser-tsiet nog mit de voes,
Wail wie huu mit 'ne masjieng,
Doavuur woare de luu nog nit loeës.

Doa koam der tswaide daag, 's Mondes -
Et woar jraad an der Rónge Pool -
Miech evvel eraa der Nandes,
Deë zich an alles vas wal hool.

Van hem wós me nit, wat 't duuët,
Wail e dronk nie 'ns uvver de moas;
Doarum woeëte dan ooch jenuuët:
Woarum e dan ezoeë wakkele doog.

[p. 107]

 

E zeët: ‘Dat wil iech uuch zaage,’

 

En e zats ziech óp de róng moeër,

 

‘Woarum miech de bee nit mie draage;

 

Ze zund miech nit tse sjwoar.’

 

 

 

Heë häuj et nit van et drinke,

 

Dat könt men em noe wal jleuve;

 

Heë heul nit va brandewien-pinke,

 

At lang, dat e jee druupje ding preuve.

 

 

 

‘Ziet ins deë miensj doa drieëne,

 

Bij deë dikke karreselleman.

 

Wie e ziech sjint mit heng en tsieëne,

 

Bis dat e bauw nit voet mieë kan.’

 

 

 

Heë höt 't vurrieg joar die peëdsmuuele

 

Ooch jeduit bij deë karreselle-Frents

 

Vuur ee traktement va veer jöale,

 

Woavan e hai krèje nog jinne tsents.

 

 

 

‘Dit joar bin iech nog 'ns bij em kómme;

 

Evvel deë lieët nit mit ziech kalle.

 

Doe bin iech óp de karsel jeklómme,

 

Bis dat iech jants dol dervan jevalle.’

 

 

 

‘Wie vul moal tse peëd iech rónk jevaare,

 

Doava wees iech noe jaar jee sjpiet.

 

Zitse bin iech blève, oane tse betsaale,

 

Bis datte miech die sjood woar kwiet.’