Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Martin Hermans
De Módder

Weë hat mit ee jót en vrundliech jemuut

Van der ieësjte hauch va die leëve aan

Diech sjoets jetseegt, uvveral behuut,

Wie de woars ee kink of jroeës wie 'ne man?

Het woar de Módder, die diech nieëks Jod,

Van alle miensje nog ummer 't lifste hod.

[p. 85]

 

Weë lieëret diech vauwwe vuur 't jebed de heng?

 

Weë sjting diech bij in alles mit road?

 

Weë woar bezörgd vuur diech oane eng,

 

En diech tse helpe in alles mit doad?

 

De Módder, die de kinger ummer sjteet tser zie

 

Vuur hön tse helpe; da verzeët ze nie.

 

 

 

Weë paassst diech óp, wents de loogs doanieër

 

En diech hofnóng joof en nit lees vertsaage;

 

Weë verdeediegt de kinger ummer wieër

 

Wen angere hön kómme aan jeklaage?

 

De Módder, die in alle besjwieërde

 

Hön hulpt, zoeë lang esse leëft op eëde.

 

 

 

Doarum sjets ze hoeëg, die Módder leef,

 

Mit 't betste wat is óp de eëde-rungde.

 

En wuuër 't, dats de ins höts jee verbleef,

 

De Módder neum diech óp tse jidder sjtónde,

 

Wail i jidder zaach ze sjteet paraat

 

En um diech tse helpe, ze niemoals waat.