Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

Jos. Geilenkirchen
De Pief

Der betste vrunk óp Joddes eëd,
Deë ós mansluu is jejeëve
En deë ós niemoals óntrui weët -
Of kót of lank vuur leëve
Of jónk vuur zind of òd en sjtief -
Dat is en blieft jewis de pief.

Is me des mörjens ópjesjtange
En hat me der Herjot da jedankt,
Dat Heë die naat ós bij-jesjtange,
Da weët, dat is joa allbekankt -
Went me der kaffieë hat i-je lief -
Jants zicher ziech jesjtópt de pief.

Is ze versjtópt en trukt ze nit mieë -
Das kommt in der feinsten Familie vor -
Jing ‘Urbanus-Pielle’ en jinne tieë,
Ooch nuus van der pater Molitor;
Ing hónderveër sjtikt me ze durch jelief
En drektemang, da sjwaamt de pief.

De pief, die kint jinne óngersjeed
Of errem of riech of jónk of òd.
Weë hör der kop vol toeëbak deet,
Is hör ejaal en lieët hör kòd.
Num diech ee vuurbild, aitel wief,
An der dieëmót van der man zieng pief.

Doe zuuffer va beer en brandewien,
Hauw moas bij alkeholjenós.
Der kop vol toeëbak, jròf of fien,
Is deë versjwaamt, de pief maacht sjloes.
Wen doe da vol lies i-jen zief,
Da sjaam diech vuur dieng eeje pief.

[p. 83]

 

En kunt ins knies tusje vrauw en man,

 

Wil heë jet eëdsj sjpieë kunt noa heem;

 

Woa heë ziech da óp vräuje kan,

 

Dat is besjtimmt jinne auwe leem.

 

Mer heë hilt de moel en dinkt: ‘Jek wief,

 

Roas doe mar, iech flemp ing pief.’

 

 

 

En went de vrauw jeet ikeuf maache

 

En dan inne hòve daag blieft oes,

 

Da mós der man et kink bewaache.

 

Mar heë maacht ziech nit vul droes -

 

Da kriet heë ziech vuur tsietverdrief

 

Van der naal de hòflang pief.

 

 

 

Mar wat vuur ing pief is wal de betste,

 

Ing va meersjoem, hoots of posjelai?

 

Iech ving de eëde pief 't betste.

 

Ze kost et winneste en doabij,

 

Vilt ze diech oessen moel mit klaafe,

 

Doe broes ze jaar nit óp tse raafe.