Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 80]

Bónkte Waal

Jos. Geilenkirchen
De Jónkjezellesjfuur

Der Lambeët kunt in inne jrol
Bij zienne vrunk, der Doeres Knol:
‘Et is doch wirkliech vuur tse laache,
Wat ze huu-tse-daag nit alles maache.
Bij dat alles is ezoeë duur
Kriet me ooch nog jónkjezellesjtuur.
Huu drieënt ziech de jantse welt
Bloeës um der erme man zie jelt.’

‘Böak nit ezoeë, jekke tsakker,
Doe maas miech et kink nog wakker;
De bóvvink is at sjui en dol,
Entwidder bis de jek of vol.
Vuur 't trouwe bis de nit tse vinge,
Waal bis de ummer aan et zinge:
Ein rheinisches Mädchen beim rheinischen Wein.
Das muss ja der Himmel auf Erden sein!’

‘Ja Doeres, dat is noe flauwe kul,
De Duutsje zónge vrui-jer vul:
Männer wollt in Einigkeit
Stets zu Wilhelm halten!
Deutsche Männer seid bereit,
Seine Ehr zu jeder Zeit
Treulich zu verwalten!’
Doabij zitst der Wilhelm i Doorn hun
En maacht vunkelhoots vuur errem luu!

‘Nee Beëtes is ooch alles duur,
Betsaal doe ding jónkjezellesjtuur
En los diech roane, bedink et waal:
Huu is ing vrauw ee kapietaal.

[p. 81]

 

Wen iech bedink, wat et miengt versjliest

 

En ooch oes dómheet döks tserriest

 

Alling a hoaze vuur i jen hoes,

 

Da valle miech de zökke oes.

 

 

 

Der boebiekop, vuur jet tse neume,

 

Doe kants et diech jaar nit dreume,

 

Wat deë in éé joar miech koste jeet.

 

Nog mieë wie et fiengste kleed.

 

Ja Beëtes, zóng boebiekop-friezoer

 

Kost vul mieë wie ing nui mantoer

 

Doabij nog Nivea-kreem en lippesjtif:

 

Et is vuur tse basjte van de jif!’

 

 

 

‘Dat zieën iech, Doeres, an ós Bil;

 

Jidder mond der loemeleman

 

Op ee paar of zes ziech vräuje kan.

 

Mar wie et ins sjprooch van ing nui frisoer,

 

Doe vloog der vadder i pozietoer:

 

‘Kóm miech nit wie zónne Hottentot.

 

De knòke sjloan iech diech kapot!’

 

 

 

‘De vrauwluu zind rammenasse jek!

 

Weë hat vuur dön da nog respek?

 

Wievul kónne huu nog sjtrikke,

 

Zökke sjtóppe, nieëne, flikke?

 

En went er huu tswai tsezaame sjtunt,

 

Woa ze dan uvver an et moelle zund,

 

Dat is theater, kienoo, klij-jer

 

En mieëtstens uvver hönne vrij-jer.

 

 

 

Iech zaan diech, Lambeët, los ze loofe,

 

Jank aa jee die hats verkoofe.

 

Vor getan und nach bedacht

 

Hat manchen in gross Leid gebracht.

 

Went ze dich sjmaichele óp hönne aat,

 

Da bedink, wat iech diech ha jezaat.

 

Jleuf jee Fieng en ooch jee Trieng of Nel:

 

Betsaal dieng sjtuur en blief jónkjezel.’

 

 

 

Der Beëtes hauw ziech a-jen hats jelaat,

 

Wat der Doeres 'm hauw jezaat.

 

Vuur ‘Ein rheinisches Mädchen, bei rheinischem Wein,

 

Das muss ja der Himmel auf Erden sein!’

[p. 82]

 

Woar der Beëtes nit mieë tse vinge.

 

Va noenaa hoeët me höm mar zinge:

 

‘Ich bleibe ledig auf der schönen Welt,

 

Dann hab' ich keinen Aerger und spare auch mein Geld.’