Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 30]

Jos. Wetzels
Kirchroa of et kriesjt of et laacht!

Iech han al ins dök va sjun plaatsje jehoeët;
Iech han ze jezieë, joa iech han ze bezoeët:
Uvveral is et sjun en et weët ziech vermaacht,
Mer nit wie i Kirchroa,

Of et kriesjt of et laacht.

Wat sjtuut me nit dök an der Rhien wuur et sjun;
Me viert mit der tsóg of der auto der hin.
Mer weë eemoal ing toer urn ós sjtad hat jemaacht,
Zeët: Kirchroa is sjun,

Of et kriesjt of et laacht.

Hant vier nit der Hambusj en Od Eresjting;
Doa bij hant vier Nullet in 't jroeës en et kling
En weë wees, wat me allemoal hij nog ins maacht.
Ja Kirchroa is sjun,

Of et kriesjt of et laacht.

De Hoeëpel, de Hótskoel, der Teutelebróch,
De Ham en der Kouwsjtats en de Eech vrui-jer óch,
Mer doa hant ze brankhoots joa noen va jemaacht.
Os Kirchroa is sjun,

Of et kriesjt of et laacht.

Et is jinne sjtuut, et is jinne sjien:
Vier hant hij bij ós ezoëjaar ing roewien!
Deë ek van de Niersjprink, deë is doch appaat!
Ja Kirchroa is sjun,

Of et kriesjt of et laacht.

De baache die pletsjere hij ezoë sjun,
I plaats va forelle zind koeleköp drin;
Et wasser, dat is ezoeë sjwats wie de naat.
Joa Kirchroa is sjun,

Of et kriesjt of et laacht.

Vier howwe der vriede en doe koam der krig;
Vier maachete näu ee bedoerliech jezich.
Et hant al vul bómme, jranate jekraacht,
Evvel Kirchroa bliet Kirchroa,

Of et kriesjt of et laacht.

[p. 31]

 

Vier hant hij jejoebelt, vier howwe hij vräud.

 

En wenn ós óch huu mennieg jewietter noch dräut,

 

De vräud bliet behauwe, doavuur weët jewaacht:

 

Et jieët mer éé Kirchroa,

 

Of et kriesjt of et laacht.