Alaaf Kirchroa

Ing nui zamloeng i Kirchröatsjer sjproach

[p. 29]

Jos. Wetzels
Kirchröatsjer Meëdsjer

Wat is doch mer et leëve sjun,

Bezóngesj in der Mai.

Da trukt me durch de velder hin,

Et leefste ónger tswai.

De blómme laache oes der berm,

Et sjleet de distelvink.

Mie hats sjleet vlotter en sjleet werm

Mer bij ee hietsieg kink.

Refr.: Kirchröatsjer meëdsjer hant vräud i-jen hats,

Zind ze noen blond of broan of sjwatz;

Has doe zoeë kink i-jen ooge jezieë, } bis

Verjeest doe dem nit mieë! } bis

Kiek diech ins dat fiejuursje aa

Sjnak wie 'ne denneboom.

Doa zitst jet drin, doa is jet draa,

Dat is jet wie 'ne droom.

Wie zónnieg is nit zienne laach

Mit beks-jer wie ing kieësj;

Kiek in dat luuëlend oogepaar;

Ja jóng, da wits doe et ieësj:

Refr. -

Wen urjens weët tsóm dants jesjpilt,

Dierek zind zie da doa.

Deë dat nit kint, deë is jekult,

Dem zint ze nog niet sjtoa.

Of tango, fox of englisj walts,

Et is hön alles reët;

Mer wens doe hön va leefde kals,

Zint bluuë ze, wie me zeët.

Refr. -

Iech bin joa noen al nit mieë jónk,

Et vruj-joar is verbij.

Mer doch bliet die bejaisteróng

Miech loeter, loeter bij.

Mie hats is voller zónnesjien

- Sjleet bow der kókkeleboots -

En bij ee jleës-je beer of wien

Bekin iech hön nog sjtoots:

Refr. -