Henry en Louize

Tweede deel

[p. 226]

Agt-envijftigste brief.
Frederik aan Henry.

Waerdigste henry!

Ja, mijn Oom is overleeden. - Ik kwam nog even tijdig genoeg om zijne laatste woorden te hooren; - hij had, tot den jongsten snik toe, alle zijne vermogens. - Ik was zeer aangedaan hem stervende te vinden. - Hij merkte dit op - ‘frits!’ waren zijne woorden, ‘ween niet om mij, beste jongen! ik sterve, maar laat geene bedrukte huisvrouw of weenende kinderen na - een éénloopend gezel wordt rasch vergeeten. - Jong zijnde, was ik wat los - het spijt mij - maar ik heb mij geene opzettelijke onrechtvaerdigheden te verwijten. - God is langmoedig, en vergeeft dwaalingen die uit geen boos hart voordkomen. - - - Frits! - geef mij uwe hand - een nevel bedekt mijn gezicht - - vaarwel! - lieve Jongen! - wees deugdzaam - - en denk - - dikwijls - - aan uw Oom - - - die u, in zijn hart - - - lief had.’ - - Daarop volgde een zwaare zucht - en - helaas! hij was niet meer. - Ik viel, door aandoeningen getrof-

[p. 227]

fen, op zijn lijk neder; en na een weinig bedaard zijnde, gaf ik de noodige beveelen. - Ik vernam van mijn Oom's Rentmeester, dat de Overleedene hem belast had, mij in alles te gehoorzaamen; zijnde ik voor 't geheel erfgenaam, op eenige Legaaten na, aan de Dienstbooden gemaakt. - Ik heb vervolgens mijn Weldoener, naar zijn rang, op eene fatsoenlijke, maar niet prachtige wijze, laaten ter aarde bezorgen; want wat is dwaazer, wanneer men iemand aan het gewormte overgeeft, dan pracht te maaken. - Het komt mij voor, dat, zoo wel bij de geboorte als bij het sterven, geene vertooning van hoogmoed te pas komt. - Om echter te toonen dat geene hebzucht mij iets deed uitspaaren, heb ik de som, welke door mijne schikking overschoot, opgerekend, en aan den Armbezorgeren doen ter hand stellen.

De medevrienden des Generaals hadden spoedig vernomen dat ik de eenige erfgenaam was, dus wilde geen van hun de laatste eer aan het lijk bewijzen, alzoo zij vermeenden recht op de erfenis te hebben - het heeft ons echter aan geene vrienden ontbroken om het lijk te vergezellen. -

Nu met mijne beminde madelon in één huis zijnde, zijn wij beide voorneemens, om met het nieuwe jaar ons in den echt te verbinden; maar tot dien tijd zullen wij ons met veel behoedzaamheid gedraagen. - Ik word dagelijks meer overtuigd, dat madelon eene edele ziel heeft, en zoo veel kieschheid bezit als men in iemand zal aantreffen. - Geheel aan de liefde en blijd

[p. 228]

schap overgegeeven, weet het meisjen zich wel te wachten, dat zulks niet openbaar gezien worde - daar te boven is zij vol vertrouwen op mij. - 't Is eene zekere waarheid, hendrik! ik kon eene Echtgenoote met eenige adelijke kwartieren trouwen; maar het is onmogelijk dat zij in de daad eene edeler ziel zou bezitten, danmadelon. -

Uw raad, om mijn gedrag te regelen, ter voltooijing van haar en mijn geluk, was mij zeer welkom. - Schoon gij ongehuuwd zijt, en uw aftogt niet zeer roemruchtig is, moet ik echter bekennen, henry! dat gij weet hoe het behoort, en uw onderhoud daar over, zal mij altijd aangenaam zijn. Laat mijn gezegde u hierin niet terug houden, want frederik meent het zoo kwaad niet. -

Gij zoudt misschien denken, heeft de oude man geen Predikant, tot troost, in de laatste oogenblikken bij zich gehad? - Hierop moet ik neen antwoorden - men heeft hem dit meermaalen gevraagd, dan hij weigerde zulks, verkiezende liever zich gebeden te laaten voorleezen, en zelf te bidden. - ‘Wij zijn geen Paapen,’ zeide hij, ‘van over vijf honderd jaaren. - De Geestlijke kan mij niet in den hemel brengen - ik vertrouw op God en mijnen Zaligmaaker.’ - Dit zeggen van mijn Oom heeft zeker zijne waerde - er zijn domme Roomschen, maar ook bijgeloovige Hervormden - Tolerantie is mijne leer ook, vriend!

Beste Maat! gij moest waarlijk daar te Brussel

[p. 229]

weêr geen gekheid beginnen; want dan zoudt gij mijne achting geheel verliezen. Ik weet, in uwe omstandigheid zou men zich al ligt vergallopeeren; - maar zie toe, denk om den Heremiet van Montservate. - Ik hoop bij een volgenden te verneemen dat gij dien boel geklaard hebt. - Oefen geen verkeerd medelijden. - 't Is uwe schuld niet als de Barones u bemint; - dus, zeg haar spoedig waarop het staat, of gij zult waarachtig u zelven ongelukkig maaken; want het is mij genoeg bekend, dat gij en louize toch voor elkander geschapen zijt. -

Vaarwel! - Schrijf mij zoo spoedig mogelijk. - Ontvang eene hartlijke groet van mijne madelon, en geloof dat gij een trouwen raadsman hebt, in

Uwen oprechten Vriend,

frederik.