Henry en Louize

Eerste deel

[p. 414]

Zes- ennegentigste brief.
Louize aan den Heer Adelaart.

Weledele Gestrenge Heer, hooggeachte Voogd!

Dat was een blijde tijding voor mij, toen henry mij verzekerde, dat het u niet onverscheelig zoude zijn als ik eens aan u schreef; - waarlijk, mijn lieve Voogd! een bewijs, dat louize wel, zeer wel bij u in de kas is. - 't is mij ook een onbeschrijflijk genoegen, wanneer ik de pen voor u bezigen mag. -

Ik ben hier bij den Heer rijkaart (Vader van mijne Vriendin cecilia.) gelogeerd - 't is waarlijk een achtingswaerdig huishouden - De Buitenplaats is overheerlijk schoon. -

Wij genieten hier een aangenaam leven, vrij van kommer. - De harmonij, welke tusschen ons heerscht, gaat alle beschrijving te boven. -

Ik zal u, mijn lieve Voogd! geene beschrijving der ligging van Ons Genoegen geeven, daar deeze Plaats u zeker zal bekend zijn. -

henry heeft mij eene en andere trekken, omtrent het karakter van den Heer kruijer, verhaalt. - Nu, dat is een nobel man. - Ik kan be-

[p. 415]

zwaarlijk gelooven dat het waar is, dat ik plotseling ben rijk geworden; - wie had zulks kunnen verwachten, mijn lieve Voogd! - Die man moet een dankbaar hart - eene erkentelijke ziel bezitten, en zijn Weldoener moet hem altijd in gedachten gebleeven zijn. - 't Gaat soms toch wonderlijk toe in de waereld, onder lieden waar van wij de minste verwachting hebben, omdat wij dezelve onder den gemeenen man rangschikken, vindt men soms de edelst denkende wezens. - Het beste hart is ook juist niet onder den schoonsten rok verborgen. - Het kan mij waarlijk de ziel treffen, wanneer ik den gemeenen man, door laaghartige Grooten, verachtelijk zie bejegenen, en de armoede schamper afwijzen. - ô! denk ik dan, wie weet welk een deugdzaam hart, onder de armoedige plunjen verborgen is - en hoe moet een zoo bitse behandeling de ziel treffen van den welligt eerlijken armen, die, misschien buiten zijn schuld, met bange tegenspoeden heeft moeten worstelen, waar door hij tot deezen staat gekomen is. - De lotgevallen der menschen zijn toch zonderling, zulks zien wij ook aan den goeden Heer kruijer. - Wie had ooit kunnen voorzeggen, dat ik rijk zou worden door hem, die met den kruiwagen, voor het Comptoir van mijnen Vader, boodschappen verrichtte? - en evenwel hij is de man die mijn geluk voltooit; - en gij, mijn dierbaare Voogd! zijt de beweegende oorzaak van dit mijn geluk; - want uwe gunstige aanbeveelig heeft hem tot een groot man gemaakt. -

[p. 416]

Daar de tijd, dien gij, mijn lieve Voogd! mij hebt toegestaan uitteblijven, bijna verstreeken is, verzoek ik u zeer vriendelijk mij nog vier weeken te vergunnen. - Ik ben hier zoo wel, zoo vrolijk en gezond als ik wenschen kan, en henry is dagelijks bij mij. - Waarom, zegt de Familie van rykaart, zoudt gij zoo spoedig terug keeren? - en dus, zoo gij er niet tegen waart, zou ik mij laaten overhaalen om nog wat te blijven. -

De Heer en Mevrouw rijkaart verzekeren u van hunne hoogachting. - Mijn henry groet u met eerbied - en louize beveelt zich in uwe hooggeschatte vriendschap; daar zij altijd veel belang zal stellen in zich te mogen noemen,

Weled. Gestr. Heer en hooggeachte Voogd!

Uw Ed. D.V. Dienaresse en gehoorzaame Pupil,

louize.