Henry en Louize

Eerste deel

[p. 235]

Zes-envijftigste brief.
Madelon, Huishoudster bij den Heer Generaal Van Koningstein, aan haare Vriendin Jeannette.

Ma Chère & tendre Amie!

Zoudt gij 't willen gelooven, Chère jeannette! sur ma parole d'honneur, 't is waar, ik heb een Galant gekreegen, comme il faut - un homme zoo als er weinig zijn - hij is smoorlijk op uwe madelon verliefd - 't is de neef van den ouden Podagrist. - Wel, wie had zulks kunnen denken! - In zoo een korten tijd verwoestingen aan te regten! - Son coeur is geheel vertederd door de zuiverste amour die er te vinden is. - Ah! mon Dieu! wie had zulks kunnen verwachten! - Ah! jeannette! uwe madelon heeft het ook beet! - Hij heeft zijne liefde verstaanbaar te kennen gegeeven. - Hij spreekt ook van trouwen - ja zijne liefde is meer dan dagelijks. - Alle liefde is geen huwelijks-liefde - ô neen! - mais son amour is, en vérité, oprecht - ik bemin hem ook teder. - Ik heb mij, in den beginne, ongevoelig voor zijne klagten gehouden, en hem

[p. 236]

met stilzwijgen gestraft, om zijne tedere amour wel te beproeven; - dan, helas! hij vergong, zichtbaar, van die melancolie en 't geweld dat ik hem aandeed.

Ah! jeannette! vôtre madelon is en desespoir over zijn vertrek: - hij moet naar zijn Guarnizoen; want hij is Capitein onder het Regiment van den Generaal D*****, dat Guarnizoen houdt te A****. - Ik ben geheel en ragée dat hij zoo spoedig, even na de ontdekking dat wij elkander beminnen, vertrekken moet - en wie weet of de changement van lucht geene verandering in zijne liefde zal veroorzaaken - en dan, helas! was madelon - mortus. -

Nu - ma Chére! ik schrijf spoedig weêr. - Ik moet het been van den ouden zondaar in doeken winden, of in 't vries bakeren. - Adieu! portez vous bien, jusqu'a revoir.

Vôtre bonne Amie

madelon.

P.S. Ik heb hem ook verscheiden brieven laaten schrijven eer ik geantwoord heb.

à gouverno.