Henry en Louize

Eerste deel

[p. 53]

Vijftiende brief.
Henry aan Frederik.

Beste Vriend!

Ik ben wel in mijn schik met dien Americaanschen Vriend; trouwens ik moet de man nog zien, maar als zijne gevoelens zijn zoo als hij die in zijn brief ter nederstelt, dan zullen wij wel vrienden blijven.

fritz! om u te bewijzen dat ik allen wrok over uwen mallen brief heb laaten vaaren, zoo zal ik u nu over mijne Godin schrijven: ik zie haar dagelijks; - als de parade optrekt staat het schoone meisjen altijd voor 't schuifraam; maar ik heb haar sedert niet weder gesproken; ja dat nog erger is, ik heb al twee brieven aan haar geschreeven, en die zijn beide nog onbeäntwoord gebleeven; doch maak u niet verlegen, dat ik daarom, al sloeg zij mijn voorstel geheel af, door bosschen en velden zal gaan dwaalen; mijn besluit is genomen: als ik louize niet kan beweegen, dan verlaat ik den dienst, en het land; maar al wierd ik Don Quichot de tweede, of de duizendste, want daar zijn veel gekken, dan behoeft gij voor geen Ezel te zorgen, die is ook al gevonden - zie maar in den spiegel, -

[p. 54]

gij weet, fritz! de goede Natuur heeft u met een paar redelijk lange ooren voorzien, en daar men zegt, dat ieder mensch, bijzonder naar 't een of ander dier in zijn gelaat gelijkt, zoudt gij dan, frederik! indien gij uw voorste beenen ook tot loopen had leeren gebruiken, niet wel voor ean Rijdpaerd aan sancho pancho hebben kunnen verstrekken? - - Gij zult immers nu niet meer van Ezels spreeken? doe je wel? Ik schrijf nu vrolijk, fritz! maar mijn hart is bitter bedroefd, ik zoek die smart te verzetten, dan vrugteloos; de beeldtenis van louize volgt mij overal, en de gedachte, dat zij mij haat, is mij de dood - ik kan dat denkbeeld niet verdraagen. - Ach! dat de Schoone louize wist, hoe teder ik haar bemin, het zou niet mogelijk zijn dat zij ongevoelig voor mijne smarten wezen zou; maar immers, vriend! indien zij mij haatte, zou zij dan wel alle dagen zich voor het glas vertoonen, even of het was opdat ik haar zien zoude? - Alles verveelt mij, ik neem mijn dienst waar, en het overige van den tijd breng ik op mijne kamer door; men plaagt, men bespot mij daar over, maar ik ben er onvatbaar voor; louize heeft mij zoo geheel ingenomen, ja van mijne rust beroofd, dat, buiten haar, het leven mij een last geworden is! -

Nu, frederik! antwoord mij spoedig, en zet den Oversten aan om eens over te komen bij uwen altijd getrouwen vriend

henry.