Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

[p. 206]

Een prijs van beeden desen santen, ende daer naer een hende.

Alle gader die dese vite ghehoort

Hebben, dien biddic dat ghi voort
Met mi te Gode doet ghebede,
Dat hi door sine ontfaermichede
In kerstinheit senden gracie,
So dat 't folc sonder tribulacie
Hem moete stellen ende in ootmoede,
Mids der bede der Maghet goede
Marien, die bi harer ootmoet toebrochte
Dat hi ons so diere cochte
Met sinen bloede precieus,
Dies dese heeren delectacieus
Voordochtenesse hadden in den sinne,
Daer sy by die groote minne
Ontfinghen ende quamer mede
In een leven der salichede,
Also ghi hier voren hebt verstaen,
Dies laet ons van hem hulpe ontfaen,
Ende hem bidden door haer doghet groot
Dat sy Christus bidden voor onse noot,
So dat wy nu ende t'allen daghen
Behoet woorden van quader plaghen,
Ende wy ten utersten, daer God sal domen,
Te ghenaden moeten comen,
Ende ghestiert werden ten palayse,
Daer men niet weet dan van payse,
Ende van blyscepen sonder ghetal,
Dat ons dit moete ghescien al,
Dies moet ons jonnen in eene godhede
Drie persoonen, die t'elker stede

[p. 207]

 

Vulmaect sijn, ende hebben vulleest,

 

Dat's vader, sone ende helich gheest,

 

Die van een ne schieden nie,

 

Amen segt alle nu met mie.