|
| |
| |
| |
Hoe Amand ontfinc dat helighe sacrament met ootmoedicheden.
Als die abdt sinen ghestaden sin sach,
Ende die crancheit daer hy in lach
Mercte, ende hadde sine biechte ghehoort,
So tooghde hy hem Gods lichame voort,
5820[regelnummer]
Daer die helighe man ieghen verblijdde
So over seere te dien tiden,
Dat hi sprac ten selven stonden
Die helighe woorde, die huten monde
Quamen van Symoene, den priester blent,
Die dus seide, sy hu bekent,
Daer Maria offerande dede
Met haren kinde vul moghentheden:
Nunc dimittis servum tuum, domine,
Secundum verbum tuum in pace,
5830[regelnummer]
Quia viderunt oculi mei, et cetera.
Om dat ic wille dat elc versta
Die woorden vray na den bediede
Sal ic se exponeren in vlaemsche hulieden.
Nu hoort hoe ic 't sal begonnen,
God moete ons sine gracie jonnen:
‘Nu laetstu dinen knecht, heere,
Na dinen woorden in vreden voort meere,
Want ghesien hebben te hant
Want 't aenschijn al des volkes nu,
Een licht tote compareringhen der diede,
Ende ter glorien van Israel den lieden.
Glorie si den vader, ende den sone,
Den helighen gheest, drie persoone
| |
| |
Eewelike ende over al, amen.’
Daer Amant dus heeft ghehent
Dese bedinghe, so nam hy met talent
5850[regelnummer]
Den weerden lichame van onsen Heere,
Die nutte hi met ootmoedigher gheere,
Ende mettien wert daer ghehoort
Eene stemme spreken dese woort:
‘Vader, vul van goedertierheden,
Comt voort in payse, ende in vreden
Suldi voort bliven t'aller stonde,
Ende wies ghi sult bidden metten monde
Wert hu gheactroyeert van mi,
Dies willic dat sonder twifel sy.’
5860[regelnummer]
Amand, die dit wel verstont,
Danctes Gode met grooter ootmoet,
Ende bat dat men woude saen
Hem sine olie laten ontfaen.
Dat dede die abdt herde schiere,
Ende Amand, die vader goedertiere,
Bat dat sine broeders alle ghemeene
Dat si wilden den souter reene
Over hem lesen daer ter stede,
Want hi woude henden daer mede,
5870[regelnummer]
Omme te bet te hebbene in memorie
Van daer boven die groote glorie,
Die de soutre wel bewijst
Hute Davitte, die so wel prijst
Die soetheit ende die melodie,
Ende die sonderlinghe singerye
Van hemelrike, der scoonder stat.
Hier omme Amant sine broeders bat
| |
| |
Dat si den souter wilden lesen,
Ende si andwoorden na desen
‘Wat ghi ghebiet, helich vader,
Dat sullen wy doen na onser macht.’
Dus so was Amand ghewacht
Van den abdt met grooter minnen,
Die men daer hoorde beghinnen
Den souter lesen ter selver stede,
Ende daer toe al 't convent mede
Holpen lesen met grooter ootmoet
Over Amande, den heere goet,
5890[regelnummer]
Die welcke crancte harde seere.
Dus so lach die helighe heere
Dien nacht al duere ende den dach mede
Tote bider noenen Amand sede:
‘Gheeft mi eene keerse ende eenen pennijnc,
Want ic wille den uppersten coninc
Mine ziele offeren in den handen
Dat hi se ieghen die viande
Van der hellen houde vry.’
Die broeders, diere waren by
5900[regelnummer]
Weenden ende dreven mesbaer;
Die abt selve in die hant,
Ende doe sprac die goede Amant:
‘Broeders, nu blijft alle in payse,
Ic vare ten helighen palayse!’
Mettien woorde zweech hi stille,
Ende die abdt met goeden wille
Began den psalm, ghelooves mi:
| |
| |
Mettien ontfinghen die inghelen vro
Die siele; si songhen ende dreven spel:
Benedictus Dominus, Deus Israel.
Mettien wert die celle duere
Vul van der soeter ghuere,
Die men noynt heer vernam.
Die siele metdien upwaert clam
Metten inghelen van hemelryke,
Die songhen so gracieuselike
5920[regelnummer]
Dat vijf persoonen Amands vriende
Den soeten Jhesus van Nazareene;
Verre verscheeden ende elc alleene
Vernamen die blyscip sonder ghenoot,
Elkerlijc met ootmoeden groot
Bat den heere, vul alre ghenaden
Dat hi hem te wetene dade
Twi si sulke feeste dreven.
Daer hevet hem te kennene ghegheven
5930[regelnummer]
Amand, ende verbaerde hem openbare
Dattene de helighe inghelen dare
Voerden in 't hemelsche convent.
Te vijf steden was dit bekent,
Ende vertooghet van Amande
Die upvaert, die alle die lande
Brochte ten salighen kerstinhede
Tusschen Sente Quintins, ter stede
In Vermendoys, wilt ghetrouwen,
Ende der wilder Dunouwen.
Houden in die heere, den sant reene,
| |
| |
Eene feeste up den selven dach,
Daer sijn sterven up ghelach
Binnen Sporkele, den .vj.sten daghe.
Die abdt die dreef groote claghe,
So dede 't convent al alghemeene,
Waren in rouwe ende in weene
Omme 't scheeden van den helighen man.
Die abdt haeste hem wat hi can
5950[regelnummer]
Ende dede den lichame ghereeden,
Alsoo 't behoorde, ende cleeden.
Daerna drouch menne in de kerke,
Daer quamen papen ende clerken,
Ende al 't ghemeene van der stede,
Daer men die vigilien dede,
Die men daer sanc hooghelike;
Tsanderdaghes was eerlike
Dien lichame ter eerden ghedaen.
Daer quamen bisscoppen, wilt verstaen,
5960[regelnummer]
Abden, proofsten ende ander heeren,
Die van sire saligher leere
Als die messe was ghedaen
Was hem ghegheven sepultuere,
Daer men noch te deser huere
Daer onse heere van hemelryke
Menighe scoone miracle doet
Noch heden daghes, des sijt vroet,
5970[regelnummer]
Blende sien, ende cropele mede
Rechte gaen door die bede
Van Amande, den sant vercoren,
Die metten helighen confessooren
| |
| |
Verheven es in 't hoghe ryke,
Dat sal ghedueren eewelike,
Ende nemmermeer sal vergaen.
So wie in noode es bevaen
Van evele ende van viands handen,
Of ghetempteert es van den vianden,
5980[regelnummer]
Of vrouwen, die kindere draghen,
Of van eenigherande plaghen
Besmet es, roupe met goeder herten
Up Sente Amande, van siere smerte
Want hijt selve metter mont
Sente Amande in ghiften gaf,
Daer hi deser weerelt sciet af.
Nu laet ons dan alle ghemeene
5990[regelnummer]
Dat hi ons inpetreeren moete
Van onsen sonden rechte boete,
So dat wy moeten na dit leven
Met hem daer boven sijn verheven
Voor 't aensichte der triniteit,
Amen dinct mi hier goed gheseit.
|
|
Auteursrechtvrij