|
| |
Hoe God Amande ontboot dat hi hem bereeden soude te stervene.
5600[regelnummer]
Een hende moet sijn van eender dinc,
Sonder van Gods gracien sonderlinc,
Daer af ghesciet hende negheen,
Dat doet ontfaermichede reen,
Die bi bedwanghe van grooter minnen
Gods gracie den mensche doet bekinnen,
Ende ne laet Gods gracie te gheender stont,
Ende ooc so makic hu wel cont.
Nu verstaet wel den gront,
Mochte Gods gracie in eenigher stont,
5610[regelnummer]
Ende so ware ons wee ghesciet,
Want gherechticheit ne liete niet
Sone soude wreken onse mesdaden,
Maer der ontfaermicheit ghenaden
Roupt altoos up Gods ghewelt
Dat hi een deel in gracien helt
Up die menscheit, dies sijn wy
Up Gods gracie te meer vry
Also wy te bet moghen wesen,
Maer niement ne sal sijn in desen
5620[regelnummer]
Te bout, want wi moghen verstaen
Dat dit leven sal te nieute gaen,
Ende hende nemen met sorghen groot,
Dies 't hende bewijst vreese ter doot
| |
| |
Dat ons allen toecommende es,
Dies souden wy, des sijt ghewes,
Altoos om een goet hende pooghen,
Also wy exemple nemen moghen
An desen helighen vader vercoren,
Sente Amande, die van dat hi gheboren
5630[regelnummer]
Was ter weerlt pooghde om dien
Dat hem een goet hende soude ghescien,
Ende Christus bi siere ontfaermichede
Willecuerdet hem in salicheden,
Also ghi hier moghet verstaen.
Na menighe miracle, die hi ghedaen
Hadde door sine heere in schine,
Ende naer der penitencien ende pine,
Bedinghe, doghet ende weldade,
Daer hi in was heven ghestade,
5640[regelnummer]
So liet hem God te wetene schiere
By sinen bode goedertiere,
Den helighen inghel van hemelryke,
Die dus sprac ootmoedelike:
‘Vader, in duechden seere verheven
Daer boven in 't eewelike leven
Es uwe siegye gheset scoone,
Daer ghi ontfanghen sult te loone
.vij. manieren van loone groot:
't Eerste wert leven over de doot,
5650[regelnummer]
Dat eewelike ghedueren sal.
't Ander wert blyscip sonder ghetal
Over uwe zware ellendichede.
Dat derde door uwe ootmoedichede
Werdi verchiert in glorificacien.
Dat vierde es, sonder tribulacie
| |
| |
Suldi wesen door uwen ghestaden moet.
Ten vijfsten sullen die inghelen goet
Hu dienen ende benedien seere.
Ten sesten sal hu God, onse heere,
5660[regelnummer]
Sijn macht gheven in hu ghewelt.
Ten sevensten ghi croone spannen selt
Metten helighen confessooren,
Want ghijt verdient hebt te voren
Bi menigher pinen, die ghi hebt leden,
Ende mids uwer grooter ootmoedicheden;
Nu bereet hu vriendelike te ontfane,
Als ghi wilt, doe ic hu te verstaen,
So sal commen hu hendedach,
Want Christus, die 't al vermach,
5670[regelnummer]
Die sette 't selve in uwen wille.’
Amand antwoorde met woorden stille:
‘Bode, helich ende goed mede,
Ic dancke der heligher drievoudichede
Van der heeren menichfoudelike,
Maer sinen wille properlike
Sal altoos in mi ghescien,
Ende ic sal voortan voughen mien
Dat ic al bereet sal sijn,
Als 't ghebiet die heere mien.’
5680[regelnummer]
Dus sciet die bode van hem daer,
Maer sente Amand segghic voorwaer
Hevet ontboden 't covent ghemeene,
Diere alle quamen, groot ende cleene,
Ende die abdt daer mede quam,
Die vriendelike die tale an nam,
Ende seide: ‘Vader huutvercoren,
Uwen wille laet ons hooren,
| |
| |
Wat ghi begheert ende ghebiet,
Dat ne sullen wy laten niet.’
5690[regelnummer]
Daer seide die helighe sente Amand
Dat hem een bode was ghesand,
Welke hem hadde gheseit in woorden,
Bi den beveelne van Gods acoorde,
Eene boodscip, dies hy verblijt seere
Was, want Christus, onse heere,
Heeft mi ontboden dat ic sal
Cort rumen 't erdsche dal,
Ende van desen levene sceeden;
Nu willic mi daer toe bereeden
5700[regelnummer]
Bi der gracien Gods ende voughen te dien
Dat miere sielen sal ghescien,
Daer so toe es vercoren langhe
Met belooften seere stranghe.’
Dit seide die goede man ende mede
Badt hi hem allen te diere stede
Dat elc bedinghe woude in gaen,
Ende hem in 't hende souden bi staen
Te siere noot, te siere bedurste,
Want hier onlanghe ware vuerste
5710[regelnummer]
Te sine in dit leven vul allenden,
Ende vruchtelic so es 't meswenden
Dat daer naer of mach ghescien.
Voort bat hi den abt na dien
Dat hi hem woude bereeden saen,
Dat hi Gods lichame mochte ontfaen;
Ende ooc sijn huterste sacrament
Wildi ontfaen met talent,
Want hem die ziecheit zeere upwies,
Ende wert wel gheware bi dies
| |
| |
5720[regelnummer]
Dat hi onlanghe daer soude sijn.
Die abt andwoorde: ‘Heere mijn,
Voucht hu in rusten, want ic sal
Vulcommen uwen wille van al,
Dies ghi sijt begheerende ane mi,
Nu blijft in payse, vader vry,
Ende ne laet hu niet verlanghen,
Ic sal mi bereeden strange,
Ende commen haestelike weder.’
Hier legghe ic dese sprake neder
5730[regelnummer]
Van den abt, ende sal hu segghen
Een deel van des goeds mans legghen,
Die met ziecheden was bevaen,
So dat an sijn leven gaen
Moeste, alsoo 't voor oghen scheen,
Onder hem ne haddi bedde negheen,
No tselfs stroo doe ic becant,
Maer up die heerde lach die helighe sant
Sonder datter een cleet was upghesleghen,
Daer hi boven was gheleghen
5740[regelnummer]
Metten oghen siende ten hemel inne.
Dit dede hi om die groote minne,
Ende om die ghenouchte die hi ontfinc
Van dat hi soude so varinc
Verlost sijn van deser ellendicheden,
Ende anesien die groote ghenouchelichede,
Die daer boven es in hemelryke.
Daer baden die moncke vriendelike
5750[regelnummer]
Te bet rusten van siere pinen,
Ende hy andwoorde: ‘Broeder mine,
| |
| |
Ghelooft mi in rechter waerheden
Dat als Abrahaem sal die moghenthede
Ane scouwen ende di ghiften van onsen heere,
Ja, ende die claerheden, hem sal so zeere
Berouwen ende leet sijn sonder waen
Dat hi so lettel pinen heeft ghedaen,
Ende dierghelike hebbic voor ooghen,
Mochtic met eenigher pinen pooghen
5760[regelnummer]
Mi selven te stellene in sulker wyse
Dat icker bi quame ten paradyse,
Ende een deel loons daer of ontfinghe,
Bi eenigher saken, so ware sonderlinghe
Jeghen der blyscip bediet.’
Aldus paeyde die helighe man
Sine broeders, ende sprac hem an
Met woorden betalic ende soete:
‘Men seghet dat lieffelike sprake es boete
5770[regelnummer]
Ende medecine ieghen alle vernoye,
Het es waer, want in alle voye
Mach men wel by liden in payse
Met soeten woorden ende leven tayse,
Daer men met spraken van fellen atoere
Ne soude liden no heinen voeren’.
Hier af latic die tale staen,
Ende wille up den abdt gaen,
Die saen quam met Onsen Heere,
Ende metter olie die begheerde seere
5780[regelnummer]
Die helighe vader, die daer lach
Met siecheden, ende als hi sach
Dat 't helighe sacrament hem naken
Soude, ghereedde hy hem ter sake
| |
| |
Met verblidende sinne goed,
Ende met verpeinsinghen in den moet
Van den souden, die in hem mochten sijn,
Ende wert dies sprekende biechte fijn
Met berouwenessen so over groot
Dat recht sceen als oft hi doot
5790[regelnummer]
Hadde alf 't folc van kerstin lant
Proper selve metter hand,
Door al dat hi was so suver een man
Van sonden, so moghen wy dan
Ons so lettel vreesen antien,
Ende wi ons selven moghen sien
In besmetheden ende sonden so vele,
Ende gaen, recht oft t'eenen spele
Ware, ten priester omme biechte te spreken.
Ic duchte mi dat God noch sal wreken
5800[regelnummer]
Up ons of wine nemen exemple an
Desen vercoornen helighen man,
Die met so grooter devoticheden
Biechte sprac, ende daer naer mede
So ootmoedelike ons heeren lichame
Ontfinc ende ooc te siere vrame
't Huterste sacrament, die olye goet,
Daer sine siele bleef by behoet
5810[regelnummer]
Jeghen die helsche onreyne diere,
Die niet el souken dan ten viere
Te bringhene die siele omme torment.
Nu hoort wat ic hu doe bekent
Van Sente Amande hoe hi verschiet
Van deser weerelt, die hi liet.
|
|
Auteursrechtvrij