Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw(1842-1843)–Gillis de Wevel– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 173] [p. 173] Hier na comt een exemple in castigacien den mensche bi der natuere van der bie. Ic bidde hem allen die dit lesen Dat elc bedocht wille wesen Te volghene der natueren van den byen, Daer men exemple an mach sien Dat so souct up alle crude goet Hare leeftoocht, maer den moet 5290[regelnummer] Ne stellen si up gheene dinghen, Dan die nuttelic sijn sonderlinghe, Ende dat nutten si so by maten Dat al comt ten goeden staten, Ende te profyte sonder verlies. Nu nemen wy exemple van dies Dat dit cruut bediet woorden soete Daer wy onsen nootdurft by moeten Souken, die ons huter scriftueren comt, Want het der sielen seere vroomt 5300[regelnummer] Dat so haer voeden mach metten sade, Daer so bi comt ter Gods ghenaden; 't Saed bi der ewangelien acoorde Beteekent der heligher scriftueren woorden, Ende die woorden beteekenen mede Onse voetsel in de salichede, Dies laet ons dit hebben voor hooghen, Ende na der natueren van der bie poghen, Dats dat wy nutten woorden soete, Daer onse ziele by ghecrijcht boete 5310[regelnummer] Van mesdaden ende laet bliven Vele woorden, die men mach scriven, Daer negheen nutscip af ne comt, Noch ten hutersten der sielen vroomt, [pagina 174] [p. 174] Ende als wi se ghenut hebben mede Moeten wi ons stellen ter salicheden Dat onse ziele hevet profijt Daer boven daer altoos es delijt. Bi desen exemple biddic hu algader Door Gode, onsen helighen vader, 5320[regelnummer] Dat vindi yet in desen boucke, Dat rude es, dats hu niet roucke, Maer latet over liden saen, Ende wilt van den soeten ontfaen 't Voetsel ende set datte in 't ghedochte, Ende peinst dat ic niet wel ne mochte Vulbringhen alle nuttelike saken, Want ics onmueghende bem van spraken, Ende gheve hu te kennene daer toe, Dat ic 'tom negheen ghewin en doe, 5330[regelnummer] Maer omme minen tijt te cortene mede, Ende om te scuwene ledichede, Dus willic onbegrepen sijn, Al en es die redene niet so fijn, Als oft se een meester hadde ghedijcht, Die met consten ware verlicht, Dies ic niet ane mi en wille tyen, Want ic der waerheit wille lyen. Vorige Volgende