|
| |
Hoe die partien van Vranckeryke die croone t'onderhilden, ende hoe
't daer na te payse quam.
Met rechte soude ten utersten daghe
Al kerstinheit over Caym doen claghe,
Om dat hy dede d'eerste moordaet
4390[regelnummer]
An Abelle, sinen broeder; daer af staet
Die boem so hooghe ghewassen nu,
Dat es Nidicheit, die niet scu
Ne was noynt sedert noch nu en es,
Want meest de weerelt bi des
Besmet in hem selven nu moet sijn
Huut den stortene des crancs fenijn,
Dat die duvel so sterc wrochte,
Dat niet t'onderbringhen en mochte
| |
| |
Al de weerelt, al waert dat sake
4400[regelnummer]
Dat's yement conste ghecrighen sprake,
Want het te zeere es vergroyt,
Ende heeft van houden tiden ghemoyt
De minne van der ontfaermicheden,
Dat so nouwe vindet stede,
Daer so haer selven blyken mach.
Nu hoort hoe over menighen dach
Die minne hute Vrankeryke wart
Verdreven bi der nijt, die so hert
Verhief haer selven t'elker huere,
4410[regelnummer]
Mids crachten, die so die croone dure
Ghecreech omme die doot van eenen man,
Daer die macht algader ghinc an
Van kerstinhede, sy hu bekent;
Dese jonghe man hi hiet Florent
Ende Ritschier, die gheselle sijn,
Was die hem dede dat ghepijn
Bi rampe daer hine slouch doot,
Daer sindent af dien grooten noot
Quam onder die princen al ghemeene
4420[regelnummer]
Dat sy met nide groot ende cleene
Woorden bevaen ende pooghden zeere
D'een den anderen te doene deere.
Dus stont dese veete langhe stont,
Dies kerstinheit, dat sy hu cont,
Dicken groote scade ontfinc.
Van Claudius tiden, die coninc
Was in der stont dat ghevel,
Soo regneerde dien nijt fel
4430[regelnummer]
Die de Vrancsche croone upnam,
| |
| |
Ende die 't onderstont, als't was anschine,
Te payse te bringhene, maer die pine
Verloos hi al, die hiere toe dede.
Nu gheviel dat up kerstinhede
Die heydine ghereedden om dat si wisten
Dat kerstin volk was in sulker twiste,
Ende peinsden te bet te doene t'ondere
Kerstin gheloove, alsoo 't gheen wondere
Ne hadde ghesijn hadden sijt vulcomen,
4440[regelnummer]
Maer neen si, die coninc heeft vernomen
Daghobeert, ende ontboot schiere
Amande, den heere goedertiere
Met eender letteren, daer in stoet
Die vreese ende dien grooten moet
Die commen souden, dies hi wel
Vraye niemare hadde ontfaen,
Ende dat hi niet en soude ontstaen
Moghen, ieghen haer moghethede
4450[regelnummer]
Bi der felder nydicheden,
Die in kerstinheit doe ware,
Dat ontboot hy Amande dare
Met sulker bede dat hi door das
Ende nam orlof an sine moncken goet,
Ende ghinc rechte voort met ootmoet
Daer hy ontfaen was met weerdicheden
Van den coninc, die up die stont
4460[regelnummer]
Verblijt wert in siere herten gront
So zeere, dat hi recht verheende
Ende van grooter blyscip weende;
| |
| |
Die groote vreese van den lande,
Ende bat hem om Gode na dat staet
Dat hy hem gave goeden raet,
Daer hy behouden mochte mede
't Salighe gheloove van kerstinhede,
Ende omme te veriaghene die envie,
4470[regelnummer]
Die regneerde onder die heerscapie
Van der veete, die es so groot,
Ende daer so menich meinsche doet
Om was bleven daer te voren,
Ende noch ghelijc was, als men mach hooren.
Als Amand dit hadde verstaen
Es hi met trooste anghegaen
Den coninc, ende gaf hem raet
Dat hi soude na den staet
Ghebieden eenen sterken vrede
4480[regelnummer]
An beede partien, en dat si ter stede
Van Parijs souden commen te hant,
Of dat si verbuerden lijf ende land
Die ghone die niet commen en woude.
Dit dede de coninc also houde
Ne dursten 't de heeren laten niet,
Ende sijn comen door 't verdriet
Te scuwene te Parijs met desen,
Dies de coninc niet blyder wesen
Mochte, als hi dit heeft vernomen.
4490[regelnummer]
Daer dede hy elke partie comen
Sonderlinghe voor hem ende dede hem segghen
Die vreese groot, ende voor oghen legghen
Van den Sarasinen die berouwichede,
Ende dat by hare nidichede
| |
| |
Kerstin gheloove mochte te nieute gaen,
Want hi niet soude wederstaen
Moghen die cracht van den honden
Of sine wilden te diere stonden
Hem laten ghebruken sinen wille,
4500[regelnummer]
Ende die nidicheit legghen stille,
Ende werden met minne eendrachtich.
Die partien beede machtich
Namen raet, elc metten sinen,
Daer over peinsden sy die pinen,
Die kerstinhede mochte ghescien,
Ende gaven 't den coninc up met dien
Mede te doene sinen wille voorwaer,
Dies ic eenen dach maecte daer
Bi rade van Amande, den heere,
4510[regelnummer]
Diere hem selven in moyde zeere
Om te bringhene te acoorde;
Ooc bat hy met scoonen woorden
Beede den partien dat si souden
Vriendelike de dachvaert houden
Door die Gods minne van hemelryke,
Dat consenteerden sy vriendelike.
|
|
Auteursrechtvrij