Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Bave vertooghede ter eerster wylen Sente Amande sijn verscheeden.

Ter eerster wilen sijn gheest sciet

Huten lichame ende ne lette niet
Voor hi ter selver stede es comen,
Daer hi Amande heeft vernomen.
Daer vertooghde hi hem al bloot
Ende gaf te kennene sine doot
Ende bat hem daer met ootmoedicheden
Dat hi dade sine ghebede
Voor hem an Christus, onsen vader,
Voort bedancte hi hem algader
Der duecht die hy hem ghedaen
Hadde, nu wilt dit verstaen
Dat dit was te Pevele in die stat,
Daer Amand in de kerke sadt,

[p. 129]

 

Ende soude sine ghetiden lesen.

 

Ooc was hy ghelijc of hy ghewesen

 

Hadde in levender figuere

 

Hane te siene, up die huere,

 

Maer al wit so haddi an,

 

Daer hi hem vertooghde den goeden man.

 

Als hi aldus vertooch hadde ghedaen

3920

Voor Amande, so sciet hi saen,

 

Maer Amand deet den moncken bekent

 

Dat die helighe man Bave ware ghehend

 

Of henden soude in corter stont,

 

Ende badt elken met herten gronde

 

Dat si annamen hare bedinghe

 

Over die siele sonderlinghe,

 

Want hijt hem selve hadde ghebeden,

 

Ende proper vertooght te diere steden,

 

Als hijt hem dus hadde gheseit

3930

Waren sijt te doene ghereyt,

 

Ende Amand selve mede

 

Viel in bedinghen met neerensticheden.