|
| |
| |
| |
Hoe God Baven te wetene dede dien dach dat hi sterven soude.
Die eerste dach also men weet
Van der maend, die Octobre heet,
Was van Christus selve ghecoren
Also ghi hooren moocht hier voren,
Dat Bave die weerelt soude laten
Ende wisselinghe doen van goeden staten,
Dies hy verblijt was herde zeere,
Ende dancte's Gode, onsen heere,
Menichfout, ende hi seide
Ave flos campi et cetera.
Hoort hier in dietsche bedieden na:
‘Ic groetu, lelye, bloeme scoone
Up den velde ende in den troone.
Vader van der heligher kerken,
Beghinsel in allen goeden ghewerken
Die gheweerdicht te sine gheboren
Van eender Maghet huutvercoren,
Aerm, naect, weenende ende ghebonden
3810[regelnummer]
In cleederkine, ende up die stonden
Hebben die herdekine boodscip ontfaen
Van dat hu de weerelt hadde bevaen.
Jhesus Christus, nu biddic hu seere
Bi der ghedenkenesse, lieve heere,
Van uwer heligher gheboornessen
Ende van der herden annunciessen
Dat ghi mi wilt voughen so an hu,
So dat ic commen moete nu
In glorien te miere salichede
3820[regelnummer]
Daer boven in de scoone stede.’
| |
| |
Als Bave dese bedinghe hadde ghehent,
Heeft Christus Sente Michiel ghesent
Ende een deel inghelen met scoonen sanghe,
Die dus sprac sonderlinghe:
‘Comt Gods vrient, seere verheven,
Comt in 't eewelike leven,
Comt met Christuse in hemelryke,
Ghi sult die croone hooghelike
Ontfaen van den confessooren,
3830[regelnummer]
Want so hu by rechte moet behooren
Door uwe groote ghestadichede.’
Bave doe ootmoedelike seide:
‘Dies dancke ic Gode, den grooten heere,
Dat hi mi doet so sonderlinghe heere,
Want ic dies niet weert ne sy,
Maer bidde dat hi moet bekennen in mi
Dat ic bewacht hebbe onverholen
Den scat, dien hi mi hadde bevolen,
Dat es mine siele, sonder waen,
3840[regelnummer]
Die menighen stoot heeft wederstaen
Van den viant, die t'allen stonden
Mi ane vacht met fellen sonden,
Dies ontfanghse ende gheeft haer vrede
Ende bewachtse van der deemsterhede.
Voort dat haer niet comme te ghemoete
Sathanas no sine ghesellen onsoete.’
Sente Michiel sprac Dese dinc
Daer Christus an dien cruce hinc
Selve, door tsmenschen verdriet,
3850[regelnummer]
Daer ne liet de duvel niet
Te commene, ende also moetti
Wesen te elcs t'smenschen ende by,
| |
| |
Maer dies moghdi wesen coen,
Sine sullen hu niet connen mesdoen,
Want wi sullen hu bewaren,
Ende ghi sult met ons henen varen.’
Bave die dit heeft ghehoort
Riep omme alle die moncke voort
Te commene, ende als hise sach
3860[regelnummer]
Badt hi hem allen of hi den dach
Van sinen levene in eenighen doene
Hadde ghesijn in mesdoene
Jeghen hem, in eenighe saken,
Waert in daden oft in spraken,
Daer eenighe mesdaet in mochte sijn,
Dat si alle gader met herten fijn
Hem dat vergheven wouden.
Doe baden si hem alle dat hy soude
Der dinc nemmermeer in 't ghedochte
3870[regelnummer]
Hebben, want hi noynt ne wrochte
Sake, daer hi mochte mede
Yemende vergrammen t'eenigher stede,
Maer Christus, die heere van hier boven,
Moet hu dancken ende loven,
Spraken sy, van der grooter duecht,
Daer ghi ons dickent in hebt verhuecht.
Bave sprac voort mettien:
‘Die mijn hende wille sien
Comme hier up de rechte noene,
3880[regelnummer]
Want ic dan in rechter soene,
Minen hende sal doen ende gheven
Der doot haer scult over 't leven,
Dat mi natuere hier vooren gaf,
't Greyn sal och varen, maer 't kaf
| |
| |
Sal hier bliven, dat's de voorme
Mijns lichamen, die de woorme
Spise sal werden, dies biddic hu
Dat ghi bereet algader nu
Dies daer toe hoort sonder die cleeder mijn,
3890[regelnummer]
Want si hier sullen ghesend sijn
Van eender heligher vrouwen vrye.’
Dit was recht der wilen drie
Voor de noene als hi dit seide
Ende nemmeer sprac hi te diere stede
Voor dat recht ter noenen quam,
Maer recht eenen slaep hi annam
Soete ende lievelike seere,
Hoort dit woude onse heere.
|
|
Auteursrechtvrij