Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

[p. 95]

Hoe die coninc ende die lieden wonder hadden dat 't kint sprac ende hoe se Amant trooste.

Des anderdaghes brochte men te hant

't Kint ter kerken daer was Amand
Ende Arnoud die bisscop goed.
Amand die ghereedde hem metter spoet
Om dat kint kerstin te doene.
Daer waren ruders ende baroene,
Vrouwen ende jonfrouwen mede,
Alsoo 't costume was ende sede,
Ende daer Amand soude,
Dat kint belesen, also houde
Andwoorde hem 't kint, ic 't seker bem,
Met vulcomender voesen: ‘Amen!’
Menich hoordert, die 't wonder dochte,
Hoe het also andwoorden mochte,
Want 't kint ne was, als ic ghewaghe,
Nemmeer houdt dan .xxx. daghe,
Dies hadde de menighe vremthede,
Ende hielden't over groote helichede.
Die bisscop Arnoud die was blyde
Amand doopte ten selven tyde
Dat kint, ende dede hem sijn recht,
Bi namen hiet hi Seghebrecht.
Als die coninc Daghobeert hoorde
Dat sijn kint also andwoorde,
Haddijs wonder in sinen moet,
Ende vraeghde Arnoude, den bisscop goed,
Wat saken dat het mochte bedieden.
Arnoud sprac: ‘Heere, boven vele lieden
Wert hy van Christus ghemint,
Dat hopic, dit jonghe kint;

[p. 96]

 

Nu stelt te payse uwen moet

 

Het en bediet anders niet dan goed.,,

 

Gode dancte de coninc hier of

 

Dat kint dat wies dat hadde lof,

 

Ons seghet ooc die coronyke

 

Dat hi wert coninc van Hoosteryke

 

Dese selve Seghebrecht,

2900

Ende antierde trouwe ende recht,

 

Ende staercte seere kerstinhede

 

Binnen sinen live, dat's waerhede;

 

Van sinen levene zwighic voort,

 

Want te deser materien niet en hoort,

 

Van Amande legghe ic ooc neder,

 

Ende keere up Baven weder.