Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

[p. 93]

Hoe Amand voer te Parijs, daer hy 't conijncs kint kerstijn dede, ende hoe 't kint sprac.

Die coninc verblijdde in sinen moet,

Als hi die redene al verstoet,
Die in den brief was ghescreven.
Den bisscop Arnoud heeft hy ghegheven
Den brief, ende dedene openbare
Voor die ghone die daer waren,
Dies verblijdde de helighe lieden.
Die coninc sprac: ‘Wilt mi bedieden,
Heere bisscop Arnoud, wat ic best doe,
Ende hoort wel twy ende hoe
Dat mi mijne vrouwe ontboden heeft,
Nu biddic hu dat ghi mi raet gheeft
Wat mi best es ghedaen?’ -
‘Coninc, heere! nu wilt verstaen
Ghi sult bidden desen helighen man
Amande, daer alle deucht es an,
Dat hi wille trecken mede
Tote Parijs, binder stede,
Ende uwen sone kerstijn doen;
Ic hebbe hope, heere, coninc coen,
Dat kint te beter wert sijn daghen.’
Als dit die coninc hoorde ghewaghen,
So bat hy Amande seere
Dat hy wilde door sine heere
Sijn kint doopen metter hant.
Doe andwoorde de goede Amand:
‘Heere, coninc, heet mi ende ghebiet
Wat ghi begheert, ic ne salt laten niet
No wedersegghen uwe ghebode.
Ic bidde der moghentheit van Gode

[p. 94]

 

Dat 't kint in duechden moet ghedien,

 

Ende 't kerstine gheloove moete vryen,

 

Ende het bi hem ghesterct moet wesen.’

 

Die goede lieden stelden met desen

 

Papen, clerken binder stede,

 

Die den lieden ter salicheden

 

Soude wysen den wech ende den pat.

 

Die coninc ghereedde hem na dat

 

Omme te vaerne te Parijs

2840

Vriendelike, seker sijs,

 

So heeft hy orlof ghenomen,

 

Ende Amand die es commen

 

Tote van Waesmens die bisscop goet,

 

Ende nam orlof met grooter ootmoet

 

An hem diene hem gaf vriendelike.

 

Dus schieden die heeren van duechden ryke;

 

Die bisscop voer te Waesmens waert,

 

Ende Amand maecte sine vaert

 

Met Daghebeert, den coninc wijs,

2850

Den rechten wech te Parijs.

 

Ooc wasser die mede bisscop Arnoud,

 

Wies duecht dat was menichfout,

 

Dus so tracken die heeren te samen,

 

So dat sy te Parijs quamen,

 

Daer si wel waren ontfaen.

 

Die coninc Daghobeert wilt verstaen

 

Trac in sijn paleys ter vaert,

 

Daer brochte men voor hem onghespaert

 

Sijn kint, ende als hijt sach an

2860

So was hi een blyde man,

 

Ende danctes Gode harde seere

 

Dat hi hem hadde ghedaen die heere.