|
| |
Hier dede de coninc die partyen comen daer si disputeren souden.
Daghobeert, die coninc goet,
Dede ghereeden, des sijt vroet,
Eene stede daer te voren,
2000[regelnummer]
Daer men in mochte hooren,
Tale ende wedertale paysivelike.
Daer ghinc hi sitten coninclike
In een sitten met goeden staden,
Verchiert met conincliken ghewaden.
Ende dede commen beede die partyen,
Daer si elc anderen mochten syen;
Hi vraeghde elcken wie dat souden
Over sine wet de sprake houden.
Amand die andwoorde saen:
2010[regelnummer]
‘Onder ons drien sijn wy ghestaen,
Ende nemen met ons Gods moghenthede
Te bescuddene al kerstinhede
Jeghen al dat comt van eenigher wet,
Ende hem eenichsins daer ieghen set.’
Daer na vraeghde die coninc boude
Den Jueden, wie dat van hem souden
| |
| |
Sprake houden over hare wet.
Doe tart voort al onghelet
Een Juede ende seide: ‘In onsen doene
2020[regelnummer]
Moghen wi met rechte wesen coene,
Want onser hier wel .xx. sy,
Al waerre maer twee knapen vry
Van die ons lieden toebehooren,
So souden si vroetscepen ghenouch te voren
Moghen legghen dien wy hier sien
Van der kerstinner wet, ende doen se lien
Dat onse wet beter moet sijn,
Ende sal bliven dan de hare in den fijn.’
Die coninc seide: ‘Van so hoogher sprake
2030[regelnummer]
En es hier wat doen, maer andere sake
So suldi moeten nu beghinnen,
Sal uwe wet hier prijs ghewinnen.’
Die bisscop Arnoud seide saen:
‘Ghi, heeren, laet hu beroemen staen,
Ende prouft ten besten dat ghi muecht
Uwe wet, wy werden verhuecht,
Hopic, noch heer die sonne gaet
Onder; hi daer 't al an staet
Die sal in onse hulpe wesen,
2040[regelnummer]
Al hebdi hu beroemt van desen,
Kiest de vroetste, die ghi mooght vinden,
Laet se prouven ende ondbinden
Uwe scriftuere naer haer beste,
Si sullen 't hert ghenouch in 't leste
Vinden, hopic, an onsen heere,
Ende wi sullen bliven in onse heere.’
Dus spracker die coninc so vele toe,
Ende bisscop Arnoud dat si doe
| |
| |
Viere coren die vroetste, die si ghisten,
2050[regelnummer]
Die van harer scriftueren meest wisten.
Alsi die viere hadden ghecoren,
So leide die coninc Amande te voren
Dat hi noch meer hulpen name,
Want hijt doen mochte sonder scame.
Hier up andwoorde Amand saen:
‘Wy hebbere noch drie in hulpen ontfaen,
Dat es die Vader van den Troone,
Ende Jhesus Christus sinen lieven soone,
Ende den Helighen Gheest mede,
2060[regelnummer]
Drie persoone in eene Godhede
Sullen in onse hoede sijn te samen,
Ende behoeden ons van blamen.’
Als die coninc dit hadde verstaen
Datter niement ne sprake daer,
Sonder sy .vij. persoonen voorwaer,
Die daer toe waren gheconsenteert.
So huterlicken stonden ghepareert
Elc Juede, die disputeren soude,
2070[regelnummer]
Met sierheden menichfoude
Dat sijs te fierer in den moede
Waren, maer Amand, die goede,
Stont daer in eenen roc grijs,
Als die niet ne ghiste up negheenen prijs,
Maer d'ander twee bisscoppe ter selver tijt
Hadden an bisscoppelike abijt
Van bonten cleederen ende vlieghers mede,
Alsoo 't costume was ende sede
Dat bisscoppe te gane plien,
2080[regelnummer]
Maer Amand ne wilde niet van dien
| |
| |
Diere cleedere sekerlyke,
Nochtan baets hem die coninc ryke,
Maer hi ontseit den coninc coene,
Als die niet en hadde te doene,
Metter hooveerde, no min no meere,
Ende bat ootmoedelike onsen heere
Dat hi hem ghesterken woude
In dat hi daer begrypen soude.
|
|
Auteursrechtvrij