Hoe Amand ende de bisscop van Waesmens te Pevele quamen, ende hoe
die Jueden met hem boerdeerden.
Dus lieten si die sprake daer,
Ende si voorsaghen hem voorwaer
Van die bi hem souden wesen
Ter disputacie, ende na desen
Ghereedden si hem, ende sijn ghegaen
Tote Pevele, moghdi saen verstaen,
Binder stede, ghelooves mi,
Die Sente-Amands nu gheheeten sy,
Want van dien helighen man bequame
1890[regelnummer]
Ghecreech die stede sident haren name,
Also ic 't hu sal tooghen hier naer
In scoonder redenen ende al waer.
Als die goede lieden te samen
Te Pevele binder stede quamen
Daer si vonden Jueden vele,
Die meesters hieten te haren spele
| |
Ane saghen si deghene, diere quamen,
Van kerstinen gheloove, om dat si vernamen
Dat sy niet rykelike en waren ghecleet,
1900[regelnummer]
Noch met costeliken paerden ghereet,
Ne quamen no bont, no graeu ne brochten,
Ende peinsden dat si niet vroet sijn en mochten,
Also men up den dach van heden
Vinden soude te vele steden,
Onder 't folc, alsi an sien
Goede persoone, die niet en plien
Hooveerdicheit in haren sinne,
Al laten sijt door die Gods minne
Men rekent se niet vroet bi desen,
1910[regelnummer]
Ende laet se sonder voort trecken wesen,
Maer comt mijn heere ghecleet wale
Met bonten, met grauwen, ende met sondale,
Met grooten paerden, met grooten ghesmiden,
Ende vele meysnieden bi siere siden,
Met coeferen, met malen wel bewaert,
Dese es meester in den aert,
In looye oft in theologyen,
Men seeght hi es vroet van clergyen,
Nochtan weet God wel wat hi can.
1920[regelnummer]
Maer comt yewer een aerm man,
Sonder ghelt ende qualike ghecleet,
Hoewel hi die scriftuere weet,
Hine wert niewer voort ghetrect,
Daer nes niement, die up hem mect.
Aldus het den goeden lieden ghevel,
Daer si quamen in de stat van Pevel,
Met grooten scoppe in haer scheeren
An saghen se die juedsche heeren,
| |
Auteursrechtvrij