|
| |
Hoe die bisscop van Wassemens trac te Pevele die Jueden te bekeerne.
Nolite fieri sicut equus et mulus,
Quibus non est intellectus.
David, die met rechte es gheprijst,
Want hi groot leereere was sonder waen,
Dies wilt dbediet hier af verstaen:
‘Neemt hu ware dat ghi niet
Ghelijc en sijt den paerde yet
Noch den mule, die stomme beesten
1430[regelnummer]
Sijn, ende ne connen niet gheleesten
| |
| |
Dat si verstannesse hadden in hem,
Daer si bliven souden sonder lem.’
Elc versta wat hier an leecht,
Daer David dese exposicie seegt,
Hi meende 't folc dat in 't gheloove
Onverstandelic es ende doove,
Ende nochtan hebben scriftuere vul,
Ende die dan bliven als beesten dul,
Wien mach men bet hier bi verstaen
1440[regelnummer]
Dan die Jueden, sonder waen,
Daer alle scriftuere onder es,
Ende die nochtanne, sijt's ghewes,
Dolende in 't gheloove bliven,
Dus sijn si beesten in haer bedriven,
Ghelike ghi hier sult hooren
Hoe dat vele Jueden hier te voren
Woenden te Pevele, in de stede,
De welke die wilden bi harer wijshede
Prisen haer gheloove boven wet,
1450[regelnummer]
Die Jhesus Christus heeft gheset,
So dat die bisscop helich ende goed
Van Wasmens dit verstoet,
Ende wert peinsende in sijn ghedochte
Hoe hi se t'onder ghedoen mochte
Of doen lien an kerstinhede,
Ende meersen 't salighe gheloove daer mede.
Nu hoort hoe hijt heeft bestaen,
Tote Pevele es hi ghegaen,
Daer hi die stede vervult vant
1460[regelnummer]
Van Jueden, dies ghinc hi te hand
Hemlieden bedieden dat in den troone
Ware een God machtich in drie persoone.
| |
| |
De Vader eerst sonder beghin
Was ende daer alle vroetscepe es in,
Want hi eerst maecte hemelryke,
Ende al dat leeft up eerderyke
Es sijn hantgheweerke, dies souden wy
In kennessen hem lovende sijn bi di.
Daer na die Sone, die huten Vader quam
1470[regelnummer]
Ende menschelike voorme nam an
Van heere maghet, ende wort gheboren
Om te verlossene dat was verloren,
Bi siere doot an der crucen hout,
Dies souden wi hem dienen bi rechter scout.
Den Helighen Gheest, die noynt ne sciet
Van den Vader no den Sone liet,
Heeten wi die derde, want bi hem si
Dat niet faelgiert ende blivet vry
Al dat God hiet hevet ghemaect;
1480[regelnummer]
Dies niet ghelooft, es zeere ontraect.
Hier up exponeerdi so vele,
Ende predicte den Jueden, die in ghequele
Waren van verstannessen, ende niet
Consten ghegronden 't salighe bediet,
So datter somighe tote hem quamen,
Ende argumente ieghen hem namen,
Maer emmer bleef hi een te boven,
Dies worden si al up verscroven,
Ende beriepen eene prouve bi desen
1490[regelnummer]
Van viere vroeden huut ghelesen
Van der Juedscher wet gheboren
Ende van .iiij. kerstinen ooc vercoren.
Als dit die bisscop verstoet,
Vraghedi met sinne vroet,
| |
| |
Welken tijt dat si den dach wouden
Setten, hi ware diene soude
Hayeren ende bringhen daer
Vroede persoonen van scriftueren waer.
Daer so coren si eenen dach,
1500[regelnummer]
Die eenen tijt daer naer ghelach
Dat elc soude sijn te diere stede
Voorsien met goeder ghenendicheden,
Ende wie datter t'onder soude gaen
Dat hi moeste sijnder gheloove afstaen.
Dit willecuerde die goede man,
Ende schiet te Pevele dus van,
Ende ghinc te Wasmens binnen,
Daer hi ontfaen was met minnen
Van sinen lieden, daer hi an vaert
1510[regelnummer]
Nam wat hem te doene staet,
So dat hem een vroede riet
Dat hi sonder letten hiet
An Amande sende met brieve,
Dat hi quame door sine lieve,
Ende door behoud van kerstinhede,
Ende hem ontbode al den staet mede.
Daer so nam hi met ghenent
Penne, hint, ende paerkelment,
Ende screef met haesten den wille sijn
1520[regelnummer]
Met besceedigher begheerten fijn,
Also die saken waren comen,
Ende in welker wijs hijt up hadde ghenomen,
Als hijt aldus hadde ghescreven
Heeft hi met haeste die lettere ghegheven
Eenen cleerc, ende bat hem seere
Dat hi hem groeten soude den heere,
| |
| |
Ende bidden hem met ootmoedicheden
Dat hi hem spoedde door sine bede.
Dus so heeft die clerc ontfaen
1530[regelnummer]
Die lettere, ende es wech ghegaen
Tote Maestricht in de poort,
Daer hi van Amande heeft ghehoort,
Segghende dat hi in de kerke was,
Daer waert so ghinc hi door das,
Ende als hy in de kerke quam,
Den helighen man hi vernam.
Dien groetti met woorden soeten,
Ende gaf hem die lettre, met goeder moeten,
Lasse Amand, maer als hi verstoet
1540[regelnummer]
Wert hijs verblijt seere in den moet,
Want hi an Gode betrouwenesse ontfinc
Dat ten besten soude commen die dinc,
Ende bi desen es hi ghegaen
Toter peyen, ende beval saen
Den volcke dat si up den anderen dach quamen,
Ende sinen wille aldaer vernamen.
Dat daden si wel ghereet,
Ende hi seide hem daer onderscheet,
Ende predicacien van woorden soete
1550[regelnummer]
Daer de siele bi hevet boete,
Ende nam orlof, ende dede hem verstaen
Waeromme hi heldre soude gaen.
Eenen goeden man heeft hi gheset
In sine stede, dien hi onghelet
Badt den volcke dat si bi desen
In goeder rusten wilden wesen,
Ende wel houden sijn ghebode
Dat hi hem bevale van Gode.
| |
| |
Daer so riepen si alle ghemeene:
1560[regelnummer]
‘Wi sullen't doen, vader reene!’
Mettien heeft hi sijn hant upgheheven,
Ende hem allen die benedictie ghegheven
Van Gods weghen van hemelryke,
Met goeder jonsten ootmoedelike.
Met desen es hi wech ghegaen,
Ende schiet huter stede saen,
Biddende Gode dat hy spare
Blivende in 't gheloove goed,
1570[regelnummer]
Ende hem stellende in rechter ootmoet.
|
|
Auteursrechtvrij