|
| |
Hoe de duvel Baven persequeerde, ende hoe hi den viant wederstont.
Met rechte mach ic een veers segghen,
Ende te miere tuemen legghen
Dat ons van Davitte eerst quam:
Quia persecutus est inimicus animam meam,
Bedi die viant volghet miere siele
Om mi te leedene ter helscher kiele. -
Dit mochte Bave in rechter waerheit
Van hem selven hebben gheseit,
Want daer hi in den clooster was,
1210[regelnummer]
Oft daer hi in sine celle las
Quam de viant te vele stonden,
Ende tempteerdene met sulken sonden;
Somtyden brochte hi hem te voren
Die weelde, die hi hadde verlooren,
Ende die hoovaerde, die hi was ghewoone,
Leyde hi hem voor ooghen 't ghone,
't Ghemac ende die rijcheit groot,
Dat hi hadde daer hi nu noot
| |
| |
Bi hem selven hadde ghenomen.
1220[regelnummer]
Dan tempteerde hine homme huut comen,
Maer als hi sach dat niet ne dochte
Ghinc hi anders ende sochte
Valsche treken, ende brochte voor hooghen
Dat hi die pine niet ne soude ghedooghen
Moghen, die hi up hadde gheheven,
In dat salighe helich leven
Van penitencien, ende als Bave sach
Dat hem de viant dus an lach,
Riep hi om hulpe an onsen Heere,
1230[regelnummer]
Ende las dit veers, daer die viant seere
Om vergraemt was, want hi kent
Dat Christus den goeden hulpe toesent,
Als hijt seegt ende in noode is:
Eripe me de inimicis meis,
Dat te desen veersen behoort
Sal ic hu seggen in dietsche voort:
‘Maect mi vry van minen vianden,
Bedi ic bem ghevloon hute haren banden,
Ende roupe hulpe ende ghenade an di,
1240[regelnummer]
Heere, dies wijst te doene mi
Dinen wille, want du best mijn God,
Die over mi altoos hebs ghebod.’
Met deser bedinghe sonder waen
Heeft Bave den viant wederstaen,
Metter hulpen ons liefs Heeren
Dat hem temptacie niet conste ghedeeren,
Maer die viant by nide fel
Bedreef hi dicken ander spel,
Also ic hu som sal laten hooren.
1250[regelnummer]
Som wilen quam hi hem te voren
| |
| |
Ghelijc eenen drake verwoet,
Ende beetene in anden oft in voet,
Oft in eenich siere andere leden,
Daer hine seere quetste mede,
Ende dede hem sonderlinghen vaer,
Ghelijc eenen leuwe quam hi daer;
Ooc dickent om dat hi woude
Dat die helighe man laten soude
Die dooghet, die hi hadde upgheheven,
1260[regelnummer]
By vreesen, die hi mochte gheven;
Van allen beesten nam hi ghelike,
Om dat hi waende dat in zwike
Bave van vare soude comen,
Maer neen hi niet als hijt vernomen
Hadde ende bekent die waerheit,
Wert hi met sterker ootmoedicheit,
Ende met bedinghen weerende so
Dat hi danne van hem vloo;
Ende mids der crucen groote cracht
1270[regelnummer]
Dat de viant neemt de macht,
Dwanc hine so, dat hi nemmeere
Hem dorste bi comen, in negheenen keere,
Maer up eenen nacht, daer Bave ruste
Quam de viant, also hem luste,
Omtrent sine selle ghegaen,
Ende dede wonderlic luut verstaen,
Want hi grongierde als een hont,
Daerna ghebaerdi, si hu cont,
Als of hi een catte hadde ghesijn,
1280[regelnummer]
Na der coe dede hi ghepijn
Ende wreinsde als een paert mede.
Daerna ghelijc den hesel hi dede,
| |
| |
Doe grongierde hi als 't een soghe ware,
So dat hi na alle beesten affare
Dreef dat Bave heeft ghehoort.
Doe sprac hi ende seide dese woort:
‘Sekerlike dit betaemt di wel,
Keytijf, na dat di ghevel,
Dattu Gode gheliken wouts,
1290[regelnummer]
Dat du 't luut van beesten houts,
Want het was beestelike sekerlike
Dat ghi uwen meester ghelike
Wouds wesen, bedi het es recht
Dat du ontgolds, ondiere knecht.’
Als die duvel dit verstoet
Wert hi bescaemt in den moet,
Ende ne mochte niet ghedooghen
Dan lachter, ende es ghevloghen
Wech, eride nemmermeer daer naer
1300[regelnummer]
Ne keerde hi ter scellen voorwaer.
Dus wert Bave voordan vry
Stelde hem ter penitencien voort meer,
Seerder dan hi dede noynt heer,
Ende bat Gode met ootmoede groot
Dat hine behoede in elker noot,
Dat hi den viant mochte wederstaen,
Die hem vele becueringhen hadde ghedaen.
|
|
Auteursrechtvrij