|
| |
| |
| |
Hoe Amant eerst te Maestricht binnen quam om 't folc te bekeerne.
Hoe Amand hadde ghesoocht
630[regelnummer]
Baven ende in den clooster brocht,
So steldine in goeden staten,
Ende bat den volcke dat si bi maten
Jeghen hem altoos souden varen,
Ende van der grooter hoocheit sparen,
Die si ieghen hem hadden ghedreven,
Want het niet ware na sijn leven
Ghenoughelic no tamelic mede.
Dus bleef Amand binder stede
640[regelnummer]
Ende predicte den volke, si hu cont,
Up eenen tijt nam hi met ootmoet
Te Maestricht waert, al sonder waen,
Om te vulcomene des paeus ghebode.
Als hiere quam bat hi an Gode,
Met ootmoedigher herten, ghelijc dat dede
David in den souter dit ghebede:
Docebo iniquos vias tuas, et cetera.
650[regelnummer]
Dit es dbediet als ic versta:
‘Ic sal den fellen den wech dijn
Leeren, ende die nideghe sullen sijn
Up dattu wils ghestarken mien,
Ende mijn mont sal openbaren gherechtichede,
Dies werden si verlost in salicheden,
Die't hooren sullen ende daer naer werken;
Christus, ghi moetter mi toe ghesterken,
| |
| |
Nu ontoe mine leppen, heere,
660[regelnummer]
Ende laet se meersen in dinen lof seere,
Dies biddic di.’ Ende als hi dit gheseit
Hadde, so stont hi up ghereyt
Van daer hi gheknielt was,
Ende ghinc te Maestricht na das,
Daer hi fellike was ontfaen,
Ende ooc lettel heeren ghedaen,
Want sine leelike ansaghen,
Dies hoort een deel hier ghewaghen
Wat hem Amant te voren leide
670[regelnummer]
In een sermoen dat hi hem dede.
In 't beginsel seide hi dus.
‘Pays verleene hu allen Christus,
Ende sende hu toe sine gracie
Huter upperste contemplacien,
Bi den welken dat uwe sinne
Moeten verkeeren te siere minnen,
Ende ghecrighen sulc confoort,
Dat sine leeringhe worde ghehoort,
Ende daer na voort gheset mede
680[regelnummer]
In ghewerke der salicheden.’
Somighe die dese woorden verstoeden
Vielen in propooste goede,
Ende vele waerrer so ghedaen
Dat si hem gheerne hadden mesdaen,
Maer so vul gracien so was die man
Dat si niet mochten commen an,
Want Gods moghentheit so by
Hem was, dat hi moeste vry
Bliven altoos ende wel verwaert,
690[regelnummer]
Ende dat si keeren achterwaert
| |
| |
Moesten ende vlien van hem,
Dus so bleef hi sonder lem.
Amand, die dese quaetheit wiste,
Riep an den Heere Jhesus Christe
Dit veersekin, die wille versta:
Ende voort also 't veers bewijst.
Doe ghinc hi voort die heere verprijst
In sijn sermoen, ende seide: ‘Ghilieden
700[regelnummer]
Sijt allegader doot in 't bedieden,
Ende moet bederven ende mesvaren,
Of ghine sult ander gheloove baren,
Ende levende werden ende upstaen,
Ja, sonder twifelen voortgaen
Uwe hooghen draghende ten hemel inne,
Ende merken die grondeloose minne,
Die hu Christus heeft ghetoocht
In vele exemplen, die ghi sien moocht.
Eerst dat hi hu ghemaect heeft
710[regelnummer]
Na der voorme daer hi in leeft,
Ende dat hu moet sijn onderdaen
Al dat hu wesen heeft ontfaen;
Bi desen soudi hem commen te ghenaden,
Ende hebben berouwen van uwen mesdaden,
Ende hem anbeden als heeren,
Die hu brocht heeft ter grooter eeren,
Ende peinst dat ghi edelre sijt
Dan die beesten, die t'alre tijt
Haer ooghen slaen nederwaert,
720[regelnummer]
Want die herde es haren aert,
Maer God hevet ons verheven,
Ende dat sien upwaert ghegheven,
| |
| |
Om dat wi souden merken van verren
Den hemel ende die clare sterren,
Ende ghedincken in onse memorie
Dat ons bewijst ware die glorie,
Ende ghegheven, up dat wy mochten
Levende werden in ons ghedochte,
Maer in 't gheloove daer ghi in sijt
730[regelnummer]
So slachti beesten in alder tijt,
Ende en moghet den hemel ansien niet,
Noch levende werden, wat's gheschiet;
Nu ne wilt nemmeer gheliken beesten,
Maer wilt hu voeden metten keesten,
Ende vallen in rechter ootmoedicheden
Bi der scriftueren der waerheden,
Die ic hu sal doen verstaen
Wildiere hooren toe gheven saen?’ -
‘Ja wi!’ riepen si ghemeenelike,
740[regelnummer]
Dies dancti Gode van hemelryke.
|
|
Auteursrechtvrij