Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Amant van Roome schiet ende te Pisen quam ende daer predicte.

Laet hu ghedinken hier te voren

Dat ghi van Amande mooght lesen hooren,
Hoe dat hi te Roome bleef
Ende wat saken hi daer bedreef;
Dat hi bisscop was ghenomen,
Daer 't niet toe ne ware comen
Sonder dat hi hoopte in den troone
Te besittene maertelaers croone,
Ende als hi daer hadde ghesijn,
So nam hi orlof met redenen fijn

[p. 18]

 

Vooren an den paeus, onsen eerdschen vader,

 

Ende an alle die prelaten algader,

 

Ende quam neder tote eender stede,

510

Die men Pisen noomt noch heden;

 

Daer hadden die goede lieden ghehoort

 

Van siere helicheden menich woort,

 

Ende onthaeldene met grooter heeren,

 

Daer toe baden si hem seere

 

Dat hi der stede reverencie daden,

 

Ende bleve een deel door sine ghenade

 

Hem daer rustende, si hoopten dat

 

Dat Gods gracie binder stat

 

Te meer wassen soude altoos.

520

Amant sprac met ootmoedegher voos:

 

‘Vrienden ons heeren, door uwen wille,

 

Sal ic gheerne bliven stille

 

Bi hu lieden, om dat ic hope

 

Dat ghi te meer sonderlike drope

 

Quite sult werden, ende voort an

 

Sult wachten van sonden te meer dan.’

 

Dus bleef hi daer eene stond,

 

Ende predicte seere, si hu cont,

 

Up alle poeinte die hi wiste,

530

Daer men die salicheit in quiste,

 

Ende brochten 't folc in sulken levene

 

Dat si hem hebben ghegheven

 

Te scuwene die sonden quaet,

 

Ende te soukene den hooghen graet,

 

Die se daer toe mochte bringhen

 

Te bescouwene hemelsche dinghen.