|
| |
Hoe eene miracle gheviel t' Sente Baefs van eenen knecht, die God
verwecte van der doot.
Ghi hebt hier voren wel ghehoort
Hoe dat Amant buter poort
Van Ghend sciet ende te Roome ghinc,
Ende hoe dat hi bestelde de dinc
Van den cloostre, dat hijt beval
Up Baven ende up eenighe persoonen al,
Dat siere niet up en waren traghe,
Neen, si niet, want alle daghe
Daden si werken sterkelike,
370[regelnummer]
So dat up quam dapperlike
't Werc ende bina was vuldaen.
Besien 't werc also hi plach,
Ende men wrochte up dien dach
An eene selle daer hi in soude
Rusten ende silencie houden,
Ende daer hi bi den werke stoet,
So brochte de duvel in den moet
Eenen knecht, die daer moortel drouch,
380[regelnummer]
Ende hi sprac groot onghenouch
Up Baven, ende scaltene seere,
Dat vriendelike verdrouch de heere,
| |
| |
Ende bat door die Gods minne
Den knecht, dat hi sine sinne
Bedwinghen soude ende niet ne seide
Meer sulke ontbondene quaethede.
Die knecht slachte als men noch siet
Den menighen doen, die men pliet
Te biddene omme te sine in weldaden,
390[regelnummer]
Ende dan aldereerst maket stade
Omme te doene dobbel quaet.
Deser ghelike was dies knecht staet,
Want so hem Bave vriendeliker bat,
So hi meer quaets seide door dat,
Ende vlouctene in lanc so meer.
Die viant, die menighen valschen keer
Can, ende hem altoos es by
Den gonen, die buten weghe sijn,
Was daer bi den knecht mettien,
400[regelnummer]
Ende dede daer een wonder ghescien
Also ic hu mag doen verstaen,
Want die knecht soude sitten gaen
Up eenen waghen ende alen steene
Of moortele, maer daer quam een
Hont gheloopen of hi huten sinne
Hadde gheweest, also hem was inne
Een quaet gheest, die hem jaghen
Dede die paerden, die in den waghen
Ghespannen waren, so dat si vervaert
410[regelnummer]
Worden ende liepen soo onghespaert
Den walhop dat die knecht mettien
Vallen moeste, ende dat men ghescien
Sach daer dat paerden ende waghen mede
Over hem liepen, so dat hi ter stede
| |
| |
Doot bleef ligghende sonder ghewelt.
Mettien quam 't folc ende hebben vertelt
Baven ende seiden: ‘Helich heere,
Nu eyst up hem ghewroken seere
Dat hi hu versprac al sonder scout.’ -
420[regelnummer]
‘Christus die hebbe van al ghewout,’
Sprac die goede man, ‘maer sonder si,
Dit es die leetste sake mi,
Die mijn hooghen nie ghesaghen,
Met rechte so mach over mi claghen
Ontfaermicheit dat dus saen
Gherechticheit wrake heeft ghedaen,
Ende om dat ic occusoen ben van desen,
So ne mach ic nemmermeer blide wesen;
Voor Christus met ontfaermicheden gaet
430[regelnummer]
Te rade ende ootmoedicheit ontfaet,
In restoore der mesdadicheit.’
Ende als Bave dit hadde gheseit
Ghinc hi daer hine sach ligghen doot
Den knecht, dies hi rouwe groot
Hadde ende wert weenende seere,
Ende biddende Gode, onsen heere,
Met bernender minnen huter herten
Diepe commende van grooter smerten
Bi den rouwe van jammerheden,
440[regelnummer]
So dat Christus hoorde sine ghebede,
Ende verwecte den man daer hi lach
Doot, daer al 't folc toe sach,
Ende hi sprac, dat men 't mochte hooren:
‘Helich vader huutvercoren,
Van dat ic ieghen hu mesdadich si,
| |
| |
Want ic kenne ende lie wel
Dat sonder redene was dat ic fel
In begrype te huwaert was,
450[regelnummer]
Dies ware ic verlooren ende ware door das
Verlost hebt huter deemsterhede,
Daer ic bi was harde ghehende
Eer God sinen inghel sende,
Die mi verloste bi uwen doene.’
Daer nam Bave in rechter soene
Den knecht en kustene an den mont,
Ende hiet hem voortan t'allerstont
Gode dienen ende sijn onderdaen.
460[regelnummer]
Alse die van Ghend dit hadden verstaen
Quamen si ende versochtene seere
Baven, ende daden hem groote heere,
Ende brochten hem chiereit menichfout,
Ende van hate ende drancke als ghewout,
Die hi ontfinc cleene ghenouchte,
Want het en was niet sine behoufte,
Ende bat hemlieden dat si niet meer
Daerna quamen, want si hem seer
Sine herte maecten met harer weelden,
470[regelnummer]
Ooc was hi die gone die niet ne hilde,
Maer hi seide hemlieden sonder sy
Dat huten clooster souden gaen hy,
Ende henen trecken siere straten,
Of si souden 't achterlaten;
Maer wat hi seide in lanc so meere
Pooghden si hem te doene heere,
Ende reverencie ende weerdichede,
Dies wert hi in grooter zeericheden,
| |
| |
Ende sochte an hem selven raet
480[regelnummer]
Hoe dat hi scuwen mochte den staet,
So dat hem quam in sijn ghedochte
Dat hi wel helder leeden mochte
Goet leven, dat Gode soude ghenoughen,
Up dat hiere hem wilde toevoughen.
Met desen ghedochte es hi ghegaen
Huten clooster sonder verstaen
Van eenighen mensche waer hi quam,
Eer dat Amant selve vernam,
Dien vant, als gie sult hooren,
490[regelnummer]
Maer so drouve volc, als hy verlooren
Was, ne hadde men niet ghesien
Binnen Ghend, ende senden met dien
Eenen bode te Roome waert,
Die ghemoette up die vaert
Den helighen man Sente Amand,
Also ic hu hierna sal doen becant.
|
|
Auteursrechtvrij