|
| |
| |
| |
Leven van Sinte Amand,
Patroon der
Nederlanden.
[Deel II]
Hoe die priesters van Maestricht verdreven waren, doe die van
Tongherne daer quamen.
In
Aspergouwen was doe 't hooft
Heydin-Tongherne, des ghelooft,
Ende van deser stat was grave
Een edelman ende hiet Bave,
Die bi Amands leerne quam
Ten gheloove, ende doopsel annam,
Ende al dat ten gheloove behoorde
Wert bekeert bi tsgoeds mans woorde.
Al was dit aldus ghesciet,
10[regelnummer]
Hine quam so clouc van danen niet,
Maer hi bestelde se bi avise
Met goeden priesters van pryse,
Die van den volcke wel namen ware,
Ende doe alder eerst schiet hi van danen;
| |
| |
Waer dat hi belende voort
Hebdi hier voren wel ghehoort,
Dies ne willics nemmermeer ondecken,
Maer andere redene willic vertrecken
Van den priesters, die bleven sijn
20[regelnummer]
Binnen Tongherne, alsi wel fijn
Haerlieden vonden ende ghestade
Dancten sijs der Gods ghenaden,
Ende worden soukende al omtrent
Ofter yemant was onbekent
Volc van gheloove, dat sijt mochten
Brochten ten kerstinen ghelooven, ende sochten
Hier toe wilden hem dese priesters gheven
30[regelnummer]
Niemare van Maestricht ende quamen
Daer ter stat met goeden wille,
Ende worden sprekende niet stille
Die woorden der ewangelien goed,
Toe keerden ende ontfinghen saen
't Doopsel, maer als 't verstaen
't Commun hadde van der stede
Woorden sy in grooter onvreden,
Ende liepen in de wapine schiere,
40[regelnummer]
Daer iaghden si in feller manieren
Die papen huut, ende die si mochten
Ghecrighen, meshandelden si onsochte,
Ende sloughen se dood oft also quaet.
Dus moesten de priesters souken raet,
Want si waren in grooter vreesen,
Niet om hemselven, maer om die weesen,
| |
| |
Die si bachten hem moesten laten,
Ende begonnen hadden goede staten.
Dit waren die ghone die ten gheloove
50[regelnummer]
Commen waren ende nu verscroven
Voor die honden moesten vlien,
Dies droughen si overeen mettien
Datter si twee souden gaen
Toten hooghen Roome, ende doen 't verstaen
Den paeus, onsen eerdschen vader.
Als si dies eens waren algader
Schieden si ende elc ghinc bi desen,
Daer si orboorlic mochten wesen
Ten dienste van Christus, onsen heere,
60[regelnummer]
Ende die twee die spoedden hem seere
Al dat si mochten up die vaert,
Den naesten wech te Roome waert,
So dat si ten hooghen Roome quamen,
Daer si den goeden Urbanus vernamen,
Dien si vertrocken haren wille,
Ende hi die 't hoorde ne zweech niet stille,
Maer ontbood bisscoppen ende cardinale,
Ende die prelaten altemale,
Daer sinen specialen raet an stoet,
70[regelnummer]
Ende badt hemlieden met ootmoet
Dat si hem berieden in welker wyse
Dat hi mochte helpen bi avise
Te beschermene 't gheloove goed,
Daer Christus omme sturte sijn bloet.
Doe wasser tale ende wedersprake,
So dat in 't hende so drouch de sake
Van den rade al overeen daer
Dat men kiesen soude voorwaer
| |
| |
Eenen bisscop, die soude varen
80[regelnummer]
Te Maestricht ende niet sparen
Den volcke te segghene hare salichede,
Ende sine siegye daer houden mede.
Waere ooc dat sake dat hi mochte
Met gracien vulbringhen sijn ghedochte,
Ende die lieden so upnamen
Dat si ten kerstinen gheloove quamen
Dat hijtter siegye soude saken,
Ende een bisscopdom daer af doen maken.
Als die paeus hadde ghehoort
90[regelnummer]
Desen raet, so vraghde hi voort
Wie datter bisscop soude wesen,
Daer ne andwoorde niement bi desen,
Want si liever confessooren bleven
Dan in avontueren stellen dleven,
Ende woorden maertelaers ghecroont
Door al dat Christus so hooghe loont.
Seide hi aldus: ‘Wel groot gheclach
Mach gherechticheit ten utersten daghe
100[regelnummer]
Over ons doen dat wy so traghe
In Gods dienste sijn altoos,
Ende in weldaden so roukeloos,
Maer daer weelde ende ghemac si,
Sïjn wy ghereet, dies duchtic mi
Dat die wrake van Onsen Heere
Up ons allen sal vallen seere.’
Wat die goede vader sprac of seide,
Niement sinen mond daer ontdede,
Om te troostene den goeden man,
| |
| |
Een kardinael aldus de sprake:
‘Eerdsch God ende vader, na de sake
So hebbic vonden goeden raet,
Na dat hier ghescepen staet,
Wi hebben verstaen dat Amand
Groot volc bekeert heeft metter hand,
Ende dat hi van deser sake beghinsel es,
Dies soude mi behoorliken dinken des,
Dat ghine ontboot ende maectene schiere
120[regelnummer]
Bisscop in 't lant, hi es so goedertiere
Dat hijt hu noode ontsegghen soude.’
Doe seide de paeus: ‘Weet, dat ic woude
Dat hijt sijn wilde door mine bede,
Ende omme 't behout van kerstinhede,
Want ic weet wel dat hy ware
't Meeste profijt entie beste orbare
Boven al dat nu up eerderyke leeft,
Want hi meest gracien van Gode heeft
Bi dusghedanighen voorsienessen,
130[regelnummer]
So sende die paeus, des sijt ghewesse,
Met bullen nederwaert te Ghend
Om Amande, so als ic hu bekend
Sal doen ende laten hooren,
Maer hier gaet andere redene voren.
|
|
Auteursrechtvrij