|
| |
Hoe de heeren scieden te Nivele, ende hoe Bave sijn land bestelde,
heer hi in penitencie trac.
Inicium sapiencie timor Domini,
Dit leest men, verstaet na mi,
In den Bouc der Wijsheit,
Ende sekerlike et es waerheit;
't Beghinsel ende 't fondament
Van salicheden si hu bekent,
Ende van alder vroetscip mede
Es God de minne in elke stede,
Ende te ontsiene sine wrake.
5380[regelnummer]
Nu wilt een deel hooren de sake,
| |
| |
Waer omme ic dit lattijn began,
Elc versta ende nemer exemple an.
Dit gheselscip helich ende goed,
Dat in vroetscepen sinen moet
Stelde, ende in sulker minnen,
Met grooter ontsienessen van sinne;
Dat siere bi quamen in goeden levene,
Ende hem voort dan wachten van snevene,
Also ghi hier voren hebt ghehoort,
5390[regelnummer]
Ende noch meer sult hooren voort.
Ghi hebt hier voren wel verstaen
Hoe dat te Nivele es vergaen
Metten gheselscepe datter was,
Daer scieden si, gheloovet das,
Ende Bave nam orlof an hem allen,
Maer Amande es hi te voete ghevallen,
Ende badt hem dat hi voor hem bade.
Amand seide: ‘Die Gods ghenaden
Moeten hu bewaren t'alder stond.’
5400[regelnummer]
Wat holpt dat ic hu maecte cond
Van den ghesceede alle die sprake,
Elc ghinc daer hi sine sake
Begheerende was, om dat hi mochte
Te bet vulbringhen sijn ghedochte.
Bave es te Aspergouwen ghegaen,
Wat hi dede moghdi verstaen
Herde saen hi ghebieden dede,
Waerrer yement, die hi yet messeide,
Oft mesdaen hadde dat hi quame
5410[regelnummer]
Tote hem, hy soude te siere vramen
Hem in restoore so voorsien,
Dat hi der bate hem soude belien.
| |
| |
Dus dede hy sijn testament,
Metter lauwer hand, si hu bekent,
Also wi alle sculdich waren te doene,
Up dat wi begheerden rechte soene
Te hebbene van onser mesdaet,
Maer wi setten ons toeverlaet
An dat eerdsche goed so zeere,
5420[regelnummer]
Dat wy ne connen, in negheenen keere,
Daer af ghesceeden voor ten hende,
Ende dan vallen wy in meswende
Jeghen Gode, ende vergramene in desen,
Want hi kent, mochten wi hier wesen
Langhere, wy soudend behouden al,
Ende niet keeren groot no smal.
Nu latic dese tale staen,
Elc bekenne hem, die 't mach angaen,
Ende wilt weten oft waer sy;
5430[regelnummer]
Ic wille keeren, ghelooves mi,
Up Baven, daer ic 't liet te voren,
Die restoor dede, als ghi moghet hooren,
Ende beterde dies hi hadde mesgrepen
Jeghen den menighen, dien't ghedrepen
Wel mochte dat hi hem gaf,
Ende weet dat hi mede claf,
Met biddene, in grooter ootmoedichede,
Over die mesdaedt, die hi dede,
Tote der tijt ende der stonden,
5440[regelnummer]
Dat hi ghenade hadde vonden.
Elc onser spiegele hem in desen,
Ende peinse dat hi besculdich wesen
Mach van deser begripenesse,
Ende bidden Gode om kennesse
Te hebbene voor sine dood,
Want het es eenen grooten noot
| |
| |
Te levene, oft te stervene mede,
Also Sente Ambrosius t'eender stede
Ons herde wel doet verstaen:
5450[regelnummer]
‘Wie dat in sonden heeft mesdaen,
Ende dat niet bekennen en can,
Ten hutersten, daer God sal domen
Dese werelt.’ Nu wilt comen,
Te ghenaden, binnen uwer tijt,
Want onser negheen heeft respijt
Langher dan Christus ghebiet.
Nu keere ic weder daer ic 't liet
Van Baven, die restoreerde al
5460[regelnummer]
Van den mesgrype, groot ende smal,
Dies hi te voren hadde gheploghen,
Ende daer na gaf hi onghelooghen,
Ende deelde den aermen al sijn goed.
Voort so gaf hi, des sijt vroet,
Sijn graefscip up sinen naesten maech,
Dien hi kende dat niet was traech,
Up alle duechdelike saken mede,
Ende die 't profijt des lands ende stede
Minde, ende ooc de kerstine wet
5470[regelnummer]
Boven allen saken jonste bet,
Dat hi dede eenighen anderen gheloove.
Hier na so ne was hi niet doove,
Maer dede goede wisselinghe.
Voort bestierde hi sine dinghen
Bave so wel, die hedel man,
Dat hi vriendelike orlof nam
An sine lieden alghemeene,
Die alle woorden in grooten weene,
| |
| |
Om dat hemlieden woude ontfaren
5480[regelnummer]
Bave haer heere, dien te waren
Hemlieden trooste vriendelike
Ende badt hem allen ootmoedelike,
Dat si bliven wilden vast,
In 't goede gheloove, hi soude last
Over hem draghen, ende bidden seere
Gode, onsen lieven Heere,
Ende aldus hi van danen sciet
Huter stede, ende ne wilde niet
Ghedooghen dat yement ghegaen
5490[regelnummer]
Met hem hadde, die verstaen
Mochte hebben van sinen goeden wille.
Nu hoort voort ende zwighet stille.
|
|
Auteursrechtvrij