|
| |
| |
| |
Hoe Bave ende Amand trocken te Nivele toot Gheertruden, om haer te
doene bekeerne.
4780[regelnummer]
Dus wert Bave verblijt zeere,
Ende danckets Amande, den heere,
Ende si maecten ghereesscip saen,
Te Nivele waert, maer Amand
Ne wilde rydens niet sijn becand,
Door dats hem seere bat Bave,
Dus ghinc mede die ryke grave,
Dies ghewoene was qualike,
Maer door den heere van hemelryke,
4790[regelnummer]
So wilde hiere hem toe voughen soo.
Dus sijn si comen blyde ende vroo
Tote Nivele, in de poort.
Als Gheertruut dat heeft ghehoort,
Heeft suse blidelike ontfaen,
Ende Bave es haer an ghegaen,
Met scoonder redenen, met woorden soete,
Ende seide: ‘Vrouwe, siet hier boete,
Die ic hu bringhe ende medicine
Jheghen die dooghet ende eewelike pine,
4800[regelnummer]
Daer uwe siele in mochte comen.
Nu doet so dat hu mach vromen,
Ende weerct voort dan, bi vroeden rade,
So mooghdi scuwen alle scade
Van der hellen donckerhede,
Ende commen ter eeweliker salichede.’
Daer vraeghde Gheertruut harde schiere:
‘Heere grave, hoe sidi so goedertiere,
Dat so wilt mi doen verstaen,
Ende te wat scolen ghi hebt ghegaen,
| |
| |
4810[regelnummer]
Daer ghi so varinghe hebt gheleert?’
Bave sprac: ‘Mi es verkeert,
Vrouwe, mijn wesen al te male,
Maer stelt desen goeden man in tale,
Ende hoort een deel van siere spraken,
Hi sal hu wel die rechte sake
Hoe dat ghi voort t'alre stond
Hu selven sult moghen regeren,
Ende dat ghi wandelen sonder faelgieren
4820[regelnummer]
Sult moghen in den wech scone,
Die hu in den hooghen troone
Dat hier onlanghe es ghegheven.’
Als Gheertruut dus hadde ghehoort
Des graven tale ende sijn woort,
Doe ghinghen si beede gader
Tote Amande, ende so seide: ‘Vader,
Wel so moetti commen sijn,
Ic wille altoos den wille mijn
4830[regelnummer]
Voughen in uwe salighe leere,
Ende mi selven mede bekeeren,
Na de wet ende na die sede,
Die men pleeght in kerstinhede.
Nu so wilt mi doen verstaen
Wat dat ic best moghe anegaen,
Om te ghecrighene miere sielen bate.’
Amand seide: ‘Ghi sult na state,
Hopic vulbringhen uwen wille,
Maer ootmoedicheit, die sille
4840[regelnummer]
Es van allen goeden ghewerken
Suldi aengripen, ende merken,
| |
| |
Hoe ende in welker manieren,
Dat Jhesus Christus den goedertieren
Beghinsel was der ootmoedicheit,
Want hi dat woort selve seide:
‘“Ic ne quam niet om dat men soude
Mi dienen, maer dat ic dienen woude.”’
Hier mach men claerlike verstaen
Dat ootmoedicheit es eerst ghegaen,
4850[regelnummer]
Ende ghespruut huten ryke hier boven,
Daer die inghelen Gode loven.
Voort Amand haer dede bekend
Van dat men in Scriftueren vent,
Hoe dat God die weerelt sciep,
Ende daer naer den meincshe riep,
Ende maecten na sine ghelike,
Maer dat hi cort slouch zwike,
Daer hi verbrac ons Heeren ghebod,
Dies seere gram was onse heere God,
4860[regelnummer]
Ende voorsprac ooc te waren
Dat het ter hellen moeste varen,
Dat van moeder ontfinc lijf,
Beghinsele was, als men mach lesen
In Davids souter een werc van desen,
Dat van den hemel besloten was,
Die poorte bi Eva, ende na das
Was ontdaen poorten ende veinsteren alle,
Ende pays ghemaect van den valle,
4870[regelnummer]
Bi Marien, der maghet soete,
Die van allen saken gheeft boete.
Dits te verstane dat so ontfinc,
Bi ootmoedicheden, in warer dinc,
Een kint, daer pays bi was ghemaect,
Van dat Eva hadde mesraect,
| |
| |
Ende ons brochte in sulker noot,
So wilde Christus ontfaen de doot
Ende om t'ontslutene die scone stede,
4880[regelnummer]
Daer die sielen in moghen gaen,
Die hier ghenouch hebben ghedaen
Van den mesgrype dat in Eva was.
Doe seide hi voort: ‘Verstaed na das,
Hoe dat Christus die doot ontfinc,
Ende dat sijn gheest ter hellen ghinc,
Ende sine vrienden haelden der huut,
In teekine van den pays viertuut,
Ende dat hi verrees ten derden daghe
Van der dood, al sonder saghe,
4890[regelnummer]
Ende voer toten hemel, toten vader,
Die hem die macht gaf algader,
Over tsmenschen gheslachte ten atente
Dat hi soude ten jugemente
Sitten, ende vonnessen gheven,
Ende die verbuert hadde in dit leven
Jugeren mochte te sinen ghevoughe.’
Nu sprac Amand: ‘Nu laet hu ghenoughen,
Vrouwe, dat ghi moghet vulstaen,
Ende vry ten jugemente gaen,
4900[regelnummer]
Want het lichte si te doene,
Hebdi mesdaen, biechte, soene
Stater toe, want ons Heere
Ne begheert sondaers doot niet zeere,
Hine hevet liever dat hi ontfaet
Boete hier van sijnder mesdaed
Dan hi ten hutersten jugemente
Ware ghewijst ten tormente
Van der hellen deemsterheit.’
Als Amand dit vul hadde gheseit,
| |
| |
4910[regelnummer]
Viel hem Gheertruut up die voete,
Ende bat hem om rechte boete
Te ghecrighene, ende mede
Om 'trechte van den kerstinhede
Te helpene, ende hi andwoorde hare:
‘Gheerne, maghet, scone ende care,
Uwen wille die saels ghescien,
Ende hi ghereedder hem toe mettien,
Ende volbrochte haren wille saen,
Dus was so kerstin ghedaen,
4920[regelnummer]
Ende bleef heetende also so hiet,
Maer die minne en verghinc niet
Tusschen Baven ende der jonfrouwen,
Maer meerssende in gheesteliker trouwen,
Was so altoos in elker huere,
Sonder mesgrijp haer leven duere.
Dus bleven si te Nivele binnen,
Alle drie met grooter minnen,
Bave, Gheertruut ende Amand,
Ende bekeerden al dat land
4930[regelnummer]
Ten gheloove van kerstinhede,
Mids harer drien eendrachtichede.
|
|
Auteursrechtvrij