|
| |
| |
| |
Hoe Adeltruut sende omme Amande dat hi quame tote Baven.
Aldus heeft Adeltruut ghesend
Om Amande, die met ghenent
Daer quam ter jonfrouwen ghebode,
Ende hi seide: ‘De moghentheit van Gode
Moet bewaren dat ic hier vinde,
Hem biddic dat hi hu gracie sinde
4090[regelnummer]
Dat huwe siele moete behouden sijn.’ -
‘Amen,’ seide dat maghedijn
Adeltruut, ende bat hem saen
Dat hi hemlieden dade verstaen
Die woorden van Gods moghentheden,
Commen mochten ende leeren,
Waer si hem toe best bekeeren
Souden moghen omme te sine
Verlost huter helscher pine.
4100[regelnummer]
Amand die andwoorde saen:
‘Jonfvrouwe, dat willic gheerne angaen,
Ende om die heere van Christus mede.’
Hoort hier beghinsel van Amande,
Hi seide: ‘Ghi broeders goederande,
Ende ghi, susteren, wilt mi hooren:
Jhesus Christus was gheboren
Van eender Maghet, sonder waen,
Ende met eenen woorde ontfaen,
4110[regelnummer]
Bi crachten van der Drievoudicheit,
Dalende huut tsvaders moghentheit,
In minnen van den Helighen Gheest,
Die daer toe gaf vulleest,
| |
| |
Om dat mesval des menschen al
Hadde ghegheven so zwaren val,
Dat het niet oprechten ne mochte,
En ware bi dat Gabriel brochte
Die boodscip, so over scoone,
Van den vader huten troone,
4120[regelnummer]
Daer hi dus seide, als ic versta:
Ende sekerlike het es waer,
Van vul van gracien was so daer,
In dat so den sone ontfinc,
Daer 't gheslachte mede upghinc
's Menschen, dat so ghevallen was,
Want Jhesus Christus wilde door das,
Meinschelichede an hare ontfaen,
Om de ghevallene te doene upstaen.
4130[regelnummer]
Voort wandeldi up eerderyke
.xxxij. jaer ende een half sekerlike,
Daer hi toochde menich teekin
Ten meinsche waert van minnen fijn,
Met woorden ende met exemplen mede.
Eens ghevielt dat hi t'heere stede
Heten soude, met eenen man,
Daer gherechtichede lach an,
Ende hi seide daer in woorden dus,
Als ons bescrijft Matheus,
4140[regelnummer]
In eender eewangelien scoone:
‘‘Jhesus, de levende Gods sone,
Wilde met Nicodemus heten,
Ende daer hi bi hem was gheseten,
‘Heere, hoe sal moghen ontfaen
Die salighen menschen hemelryke?’
Ende Christus andwoorde oodmoedelike:
| |
| |
‘In dat die meinsche als hem bedaerf
Gheboren woorde ander waerf.’
4150[regelnummer]
Daer vraghede Nicodemus: ‘Heere mijn,
Hoe soude dat moghen sijn
Dat een meinsche soude werden gheboren
Van siere moeder, ende hem behooren
Moeste te commene in haren lichame
Anderwaerven, door sine vrame.’
Daer exponeerde Jhesus de saken,
Als men der eewangelien cont hoort maken:
‘Nicodemus, ic ne segghe niet dat,
Dat die meinsche in 't eerdsche vat
Ende daer gheboornesse ontfaen
Van sijnder moeder lichame,
Want het seker ware ombequame.
Maer verstaet de exposicie van desen,
Die meinsche die moet emmer wesen
Anderwaerf gheboren, als ic seide,
Sal hi besitten de scoone stede
Van hemelryke, nu wilt hooren:
Eerst, so moetti sijn gheboren
4170[regelnummer]
Van vader ende moeder vleeschelike,
Ende dien lichame properlike,
Die hi van hem beeden ontfaet,
Te stellene in al sulken staet,
Dat hi negheenen tijt verliese,
Daer hi de felle dood bi kiese,
Ende daer af rekeninghe sal comen
Ten hutersten, daer die jugie sal domen
Elken, na die ghewerke sijn.
Want verstaed die redene mijn,
| |
| |
4180[regelnummer]
Hoe die salighe menschen vercoren
Anderwaerven moet sijn gheboren,
Sal hi moghen behouden wesen;
Dat's gheestelike te verstane in desen
Dat daer boven in hemelryke
Die vader woenende es gheestelike.’
Van allen creatueren sijn nu
Commen ter weerelt, ende ic segghe hu,
Dat elc anderwaerf moet ontfaen
Gheboornesse, dat wilt verstaen,
4190[regelnummer]
Gheestelike, na den vader,
Die sinen wille al te gader
Heeft ghesed in den Helighen Gheest,
Ende sinen wille, die es meest
Dat hute den helighen water vercoren
Die meinsche anderwaerf si gheboren,
Dat si metten bloede sijn ghedweghen,
Dat den Sone was gheleghen
Bi der herte, alsem Longius stac,
In die side dat hem 't herte brac,
4200[regelnummer]
Daer nu dwater bi es dbediet,
Als men kerstine doopen siet;
Die dus dan ghedoopt sijn
Es anderwaerven, ghelooves mi,
Na den vader gheboren menschelike,
Ende dese moghen danne hemelryke
Besitten, als Christus vertrac,
Daer hi jeghen Nicodemus sprac.
‘Nu, broeders alle, wilt hu voughen,’
Sprac Amand, ‘ende laed hu ghenoughen
4210[regelnummer]
Dat ghi kinderen heet van Gode,
Want David seghet, die was sijn bode,
| |
| |
Daer hi huut Gods monde spreect,
Also als 't in den souter leyt:
Dominus dixit ad me: Filius meus es tu.
Dit lattijn, dat segghic hu,
Sal ic in dietsche ontbinden hier na,
Het bediet als ic versta,
Dat hi seide: Die kinder mijn
So moghedi altoos ghestade sijn,
4220[regelnummer]
Up dat ghier hu toe wilt gheven,
Ende ic sal hu dat salighe leven
Gheven, met mi, in hemelryke.
Dit es dbedieden sekerlike,
Ende 't grosse van des eewangelien woort,
Die Sente Matheeus brochte voort,
Na die parabele van Jhesum Christe.’
Voort vertrac Amand, bi liste,
Ons Heeren leven ende sijn doot,
Sine verrisenesse ende dat ter noot
4230[regelnummer]
Van ons lieden algader was,
Ende datti commen sal na das
Gheven jugement, ten hutersten daghe,
Den goeden wisen, sonder plaghe,
In de scone sale daer boven,
Ende die quaed sijn ende in ongheloove
Sal hi wisen ter quader stede,
Die vul es van deemsterheden.
Hier mede hende hi sijn sermoen,
Maer hi bat elken in sijn doen
4240[regelnummer]
Te peinsene om siere sielen profijt,
Ende het ne es negheene sekerhede,
Maer een overliden der droefheden.
| |
| |
Als Adeltruut dit heeft verstaen
Es so tote haren vader gheghaen,
Ende bad hem in beden hertelike,
Dat hi den wech van hemelryke
Siere sielen wille laten wisen,
Ende so begonste seere prisen
4250[regelnummer]
Die woorden, die Amand hadde gheseit.
Bave die andwoorde ghereyt:
‘Dochter, ic en bem beraden niet
Dat noch te doene, maer besiet,
Dat ghi doet dat hu ghenoughet,
Ende dat hu si eerlic ende wel voughet,
Want ic sette minen wille
In den huwen, lude ende stille.’
Daer dede Adeltruut verstaen
Haren vader, dat so aengaen
4260[regelnummer]
Wilde 't doopsel ende kerstin wet,
Dies wert Bave een deel ontsed,
Maer hine seide een twint niet;
Ende binnen desen so es ghesciet
Dat Adeltruut tot Amande quam,
Dien so predekende vernam,
Ende leyde hem vriendelike te voren,
Dat so wilde sijn gheboren
Anderwaerven, na kerstin seden,
Om te ghecrighene salichede.
4270[regelnummer]
Als dit die helighe Amand verstoet,
Wert hi verblijt in sinen moet,
Ende ghehalp haer herde saen
Dat so kerstin wert ghedaen,
Ende bleef behoudende haren name;
Ooc weet datter een deel quamen
| |
| |
Van den ghemeenen lieden mede,
Die daer ontfinghen kerstinhede.
Dus meersde Gods wet t'alre stond,
Bi desen name vader cont,
4280[regelnummer]
Ende hi bleef daer pinende seere,
Om 't folc te bringhene ter leere
Van salicheden, ende omme dat Bave
Van siere quaetheit soude staen have.
|
|
Auteursrechtvrij