|
| |
Nu hoort van eenen orisoene ten helighen cruce, ende hoe daer naer
miracle af ghevel.
Ghi Gods vrienden, wilt nu verstaen,
Eene redene willic anegaen,
Om ons allen exemple te ghevene,
Bi Amande, die in sinen levene
Exemple was van alder duecht,
Also ghi hierna hooren muecht,
In menich point mocht ic 't doen hooren,
Maer een willic hu laten te voren
3600[regelnummer]
Weten, om dat yement mochte
Comen daer by, up dat hijs rochte,
Te gracien ende te salicheden
Van der eeweliker salicheden.
Amand, dese vercoorne man,
Was van joncs ghewassen an,
Dat hi plach eene costume goet,
Ende die hi so vaste in den moet,
Dat hi die niet en hadde onboren,
Om gheene sake, noch vercoren
3610[regelnummer]
Gheene dinc, die mochte sijn.
Nu hoort hier af den rechten fijn,
Hi plach van costumen, alle daghe,
Eenwaerf, al sonder saghe,
Te gane daer hi een cruce vand,
Ende dan knielde hi al te hand,
Met ootmoedicheden daer voren,
Ende seide dese bedinghe; nu wilt hooren:
| |
| |
‘o Cruce, du hebs ghevoucht an Gode
Den meinsche, ende van 's duvels ghebode
3620[regelnummer]
Versceeden, o cruce, du sijs die t'allen daghen
Den salighen wachts van 's duvels plaghen;
't Vleesch van den Lamme onbesmet
Hinc an di, cruce, door die wet
Te staerkene, ende ooc mede
Om ons te bringhene ter salicheden.
o Cruce, du makets sonderlinghe
Paeys tusschen hemel ende eerdsche dinghen,
Ende verkeert die sake niet smal.
o Cruce, noch dadi boven al,
3630[regelnummer]
Ghi verlosset al te gader
Eva, ons moeder, Adaem, ons vader.
Ende al 't gheselscip, dat in quelle
Was, in 't voorbouch van der hellen.
o Cruce, du daets open mede
Die poorte van der scoonder stede,
Daer die salighe sielen in moeten.
o Cruce, du best rechte boete,
Ende scermscilt jeghen den quaden,
Als hi den meinsche wille verraden.
3640[regelnummer]
o Cruce, van di door de minne groot
Wilde an di Christus ontfaen die doot,
Dies sijn wi di sculdich te minnene seere,
Door die liefde van Onsen Heere.
o Cruce du best een teekin vermaert,
Daer hem die duvel af vervaert,
Want hi kend dat du waers beghin
Dat ons de salicheit brochte in.
o Cruce, ic bevele mi heden,
In dijnre macht, ende moghenthede,
| |
| |
3650[regelnummer]
Die du van Christus hebs ontfaen,
Daer hi aen di was ghestaen
Naect, ende met hopenen wonden,
Ende worts ghedweghen ten stonden,
Met sinen precieusen bloede.
Dit was di eerlic, o Cruce goede,
Ende hi was an di ghenaghelt onsoete,
Beede door hande ende door voete,
Om dat hi niet wilde ontgaen
Den sondare, maer ontfaen,
3660[regelnummer]
Bi der minne, o Cruce, van di.
Nu, helich Cruce, ic gheve mi,
In die bescermenesse, nu voordan!’
Hier mede hende de salighe man
Sine ghebede, ende waer hi conste,
Leerde hijt den volcke, met goeder jonste,
So dat die menighe heeft gheleert.
Maer boven al heeft hem bekeert
Te lesene, met grooter devoticheden,
Een man in gracien dit ghebede.
3670[regelnummer]
Nu hoort wat duechden, dies ghevel,
Ende hoe een cruce hem halp wel,
Ter noot daer hijs hadde te doene,
Bi crachten van den orisoene.
|
|
Auteursrechtvrij