|
| |
Hoe Sente Amand ghinc te Ghend waert om 't folc te predickene, ende
wat hem daer ghevel.
Ghi goede lieden, nu wilt hooren,
Ic hebbe hu hier ghelesen te voren,
Hoe dat in 't beghinsel Vlaenderen bekeerde,
2810[regelnummer]
Ende te Thorout eerst 't gheloove leerde,
Ende hoe Amand eerst die kerke stichte,
Die hi in Sente Pieters name verlichte,
Daer af prochipape was Dommelijn,
Die so helich was ende so fijn,
Dat hi volghde in allen manieren
Sinen meester goedertiere
In duechden ende in weldaden,
Ende in penitencien so ghestade,
Dats Amand verblijdde seere,
2820[regelnummer]
Ende danckets Gode, Onsen Heere,
Ende nam orlof an 't folc ghemeene,
Beede an groot, ende an cleene.
Wat soude ghequist vele spraken,
Het was hem allen leede saken
't Scheeden van hem, maer het moest sijn.
Nu verstaet voort die waerheit fijn
Waer hi belende rechte voort,
Hi ghinc toot Ghend in de poort,
| |
| |
Daer vand hi volc vulder quaetheden,
2830[regelnummer]
Nu hoort algader wat hi dede.
Hi es te Ghend binnen comen,
Daer heeft hi sine wandelinghe ghenomen,
Onder 't folc, om dat hi maerken
Wilde, of God yet soude werken
Moghen, ende gracie sturten
Up dat hiere jeghen hurten
Begonste, met predicatien soete.
Christus onser alder boete
Gaf hem te kennene sulc teekijn;
2840[regelnummer]
Dat hi begheerde te doene ghepijn,
Ende ghinc daer prediken ghemeene.
Nu hoort er na groot ende cleene,
Ende verstaed 't grosse van den bediede
Dat hi seide voor dheydene lieden:
‘Broeders, hu gheloove es seere fel,
Dit willic hu segghen bi redenen wel,
Want al uwe gheloovelike saken
Moeste een God selve maken,
Ende al dat ghi Gode heet sijn hier,
Staen ende bernen in 't helsche vier,
Ende waren lieden also ghi.
Hier bi so moghen weten wi
Dat si hemselven niet ghemaect
Hebben, al sidi so ongheraect,
Dat ghi aen hemlieden ghelooft.
Hedt doet de duvel dat ghi so dooft,
Want een God es boven al,
2860[regelnummer]
Die 't maecte ende ontmaken zal
Ende desen kennen, in warer dinc,
| |
| |
Die Jueden, ende ghelooven in hem,
Maer si hebben een groot lem,
Bi dat si sijn van Abrahams gheslachte,
Dat wilen God leedde bi machte
Huut Egypten, door die Roode Zee,
So dat si leeden al sonder wee,
Ende hi sende hem propheten wijs,
2870[regelnummer]
Die se leerde, maer mesprijs
Daden si hem, ende namen hem 't leven;
Hier naer als 't God wilde gheven,
Sende God sinen eenighen sone
Omme te bekeerne, maer de ghone
Ne kendene niet, maer dadene vaen,
Gheeselen, ende an een cruce slaen.
Hier daden si huut haren moede
Al dat hem God hye dede in goede,
Doch bekennen si eenen God,
2880[regelnummer]
Maer niet te rechte, na sijn ghebodt,
Want Christus loochenen si den Gods sone,
Hier bi so sijn si als die ghone,
Al hebben si van der waerheden
Een ghelike, si bliven verwerret,
Ende van Gode seere ontverret.
Maer kerstine hebben desen name
Van Kerste, den Gods sone bequame,
Die van boven quam beneden,
2890[regelnummer]
Om alder weerelt salichede,
Bi den helighen Gheest gheboren,
Hute der maghet Marien vercoren,
Sonder eenichs mans saed,
Onbesmet der magheden staed,
Nam hi vleeschs, ende quam dus voort
Van den lieden ghesien, ghehoort,
| |
| |
Om dat hi se wilde bringhen
Gheloovende an waerachteghe dinghen
Ende sceeden souden van den afgoden,
2900[regelnummer]
Ende sijns dancs, sonder sine noode,
Wilde hi an 't cruce die doot smaken,
Ende also hijt wilde cont maken,
Es hi ten derden daghe verresen,
Ende wandelde .xl. daghe na desen,
Met sinen jonghers up eerderyke,
Ende doe voor hi te hemelryke,
Ende sende sine apostelen huut,
Die weerelt te leerne wies luut
Over algader es doorgaen,
2910[regelnummer]
Ende die noch na dit leeren staen
Hebben die rechte waerheit vonden,
Ende den sekeren God in conden,
Die alle saken heeft ghemaect;
Dit es die wech, daer niement ontraect,
Van diere in wandelen vroedelike,
Want siere om hebben 't hemelryke.
Hier bi biddic hu, broeders alle,
Wilt Christus te ghenaden vallen,
Hi sal hu vriendelike ontfaen,
2920[regelnummer]
Ende vergheven dat ghi hebt mesdaen.’
Als Amand dese woorden hende,
Weet dat hem daer menich bekende
Besculdich, ende hebben saen
Gheseit, dat si wilden ontfaen
Doopsel ende 't rechte van kerstinhede.
Nu moghdi hooren wat hi dede:
‘Ghi vrienden, Ons Heeren huutvercoren,
Ter saligher tijt waerdi gheboren,
| |
| |
Hopic, in dat ghi begheerende sijt.
2930[regelnummer]
Ghi sult ondbeiden eenen tijt,
Ende ic sal senden, sonder wanc,
Om den bisscop, die heer hiet lanc
Vulcomen sal al uwen wille.’
Hier mede wasser een ghestille,
Ende Sente Amand heeft dit vuldaen,
Als hi hemlieden dede verstaen.
Die bisscop die was goedertiere,
Ende es comen herde schiere
Te Ghend, als hi heeft ghehoort
2940[regelnummer]
Amands ondbieden ende sijn woort.
Daer doopte hi in Christus name
.xiiij.c volks Gode bequame,
Ende bleef daer resident eenen tijt,
Midsgaders Amante, die gheen respijt,
Ne gaf van te castidene die honden,
Maer 't folc was so vul van sonden,
Ende so groote menichte was haer ghetal,
Dat si niet ten eersten en quamen al
Ten helighen gheloove van kerstinhede,
2950[regelnummer]
Wantter vele bleef in haer quaethede,
Doch die selve diere kerstijn
Waren ghedaen, dats waerheyt fijn,
Scoone ende van dieren werke,
Daer nu Sente Baefs clooster sy,
Ende dit was, ghelooves mi,
Bi bevelenessen van Amande,
Ende dese staed noch wel becande
Up die Scelde, in Onser Vrouwen name.
2960[regelnummer]
Die bisscop van Wasmens Gode bequame,
| |
| |
Wide se selve ootmoedelike.
Daer tooghede God van hemelryke
Eene miracle, door den helighen man
Sente Amande, houd hu daer an.
|
|
Auteursrechtvrij