|
| |
| |
| |
Hoe Amand dede maken eene kerke te Thorout ende Dommeline maecte
prochipape.
Ooc predicte hi so neerenstelike
Den volcke, dat si ghemeenelike
Eene kerke daden ghereeden,
Die hi dede wien heer hi sceedden
Wilde van den volcke, ende liet
2710[regelnummer]
Hem eenen pape, die Dommelijn hiet,
Die helich was ende vroet ter cuere,
Ende meersde in duechden sijn leven duere,
Also ghi hier na wel sult hooren,
Ende was huut Vrankerike gheboren.
Dese ne conste de sprake niet
Van desen lande, dies es ghesciet
Hem, dat hi Amande bat seere,
Door die minne van Onsen Heere
Dat hijs hem verlaten soude.
2720[regelnummer]
Amand, die dit verstond wel houde,
Viel in bedinghen, dat es waerhede.
Ootmoedelike hoort wat hi seide:
‘Heere Jhesus Christus, die van daer boven quaemt,
Ende menschelike voorme naemt
An Marien, der suver Maghet,
Jeghen dat natuere ghedraghet,
Om onse aerme keytivichede
Te bringhene ter salicheden,
Ende daer naer, door onsen noot,
2730[regelnummer]
Hu liet passien ende bringhen ter doot,
Door onse mesdaet, door onse sonden,
Daer wi mede waren ghebonden,
Bi den verbuerne van Adame.
Heere, nu doet door onse vrame
| |
| |
Dat uwe moghentheit hier blike,
Ende laet ghescien al dierghelike
Dat jeghen natuere desen man
Alle sprake mach commen an.’
Als hi ghehend hadde dese bede
2740[regelnummer]
Sprac die pape, up die stede,
Na die tale van den lande,
Ende Amand gaf hem in die hande
Die prochie, ende beval hem daere
Van den volcke wel te nemene ware.
Ooc liet hi hem een deel clergyen,
Ende wasser eenich van al dien,
Die niet verstonden die sprake,
God sende se hem toe om die sake;
Dus wies Gods wet ghebenedijt
2750[regelnummer]
Te Thorout, des seker sijt,
Ende was 't eerste, sonder waen,
Dat van Vlaenderen kerstindom ontfaer
Conste, ofte mochte daer toe comen,
Bi gracien; nu hebdi vernomen
Hoe dat Thorout wert bekeert,
Ende eerst heeft kerstin gheloove gheleert,
Ende van den prochepape Dommelijn,
Hoe sine spraken verkeert sijn,
Die daer naer met sijnder pine
2760[regelnummer]
Vele lieden bekeerde als 't was anscine,
Ende bleef goed herde sijn leven lanc,
Ende heeft in duechden groot bedwanc,
Want van siere helicheden suldi hooren,
Maer hier gaed andere redene voren.
In den bouc van Wijsheden
Hebbic ghesien ende ghelesen mede,
Dat men herde wel mach merken
Van den meinsche an sine ghewerke,
| |
| |
Oft hi heeft consciencie goed,
2770[regelnummer]
Ende weder hi sod es, ofte vroed,
Want die tonghe des wisen toghet wel,
Entie mond des dullen calt gheerne spel,
Al dierghelike de ooghen van Gode
Bescouwen gheerne sine ghebode,
Wand die tonghe des beden es een
Hout des levens, verstaet mijn meen,
Maer die felle tonghe, die mach gheven
Pine, arbeit in dit leven,
Wanhope, dolinghe ongestade,
2780[regelnummer]
Ende vermalendijtheit sonder ghenade.
Dese prologhe hebbic gheseit
Om dat so elcken mensche angheyt,
Want vele lieden hebben die tonge so;
Dat si nemmermeer werden vroo,
Sine moeten quaet spreken ofte lieghen.
Dese tonghe sal hemlieden bedrieghen,
Maer die vroede heeft t'aller stond
Sine tonge bedwonghen in sinen mond,
So dat so niet can vulbringhen
2790[regelnummer]
Dan duecht ende goede dinghen,
Ende dit es ontfanghen ende ghesien van Gode,
Ende hi maecter af sine boden,
Die den lieden exemple gheven,
Ende maecter af dat es bescreven
Een houd des levens, daer men mede
Comt ter euwigher salichede.
Nu moghen wi werken allegader
Dat Amand, dese helighe vader,
Een van den vroeden gherekent sy,
2800[regelnummer]
Want met siere tonghe so dede hi
| |
| |
Vele duechden in dit leven,
Alle goede exemple heeft hi ghegheven,
Ende ghetooghet dat hi van Gode
Ghesend was, als minlic bode,
Dus was hi recht een levende houd,
Dies gaf hem God al sijn ghewoud.
|
|
Auteursrechtvrij