Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe Sente Amand te Thorout quam, ende predicte, ende 't folc bekeerde.

Dese huutvercoorne helighe Amand,

Die stond up ende ghinc te hand
Rechte voort te Thorout binnen,
Elc merke wel in sinen sinne
Dat Thorout ouder es, sonder waen,
Binnen Vlaenderen nu ter stond,
Sonder Ghend, doe ic hu cond,
Want Ghend ende Thorout mede,
Die Julius Cesar stichten dede,
Alle beede up een jaer,
Also ons wel vertrecken al claer
Die coroniken, die 't ons bescriven,
Maer daer of latic 't bliven,
En hoort te deser materien niet,
Ic keere weder, daer ic 't liet.
Also ic 't in 't lattijn verstoet
Was Thorout meerdere, si hu cont,
Te dien tiden dan 't nu es mede.
Nu es hi commen binder stede
Amand, de helighe vader soete,
Ende hi begonste rechte boete
Te soukene van den volke ghemeene.
Hy groette se groot ende cleene,
Ende bat hen in vriendeliker bede,
Dat men hem silencie dede,
So dat men 't hem heeft ghedaen,
Ende hi es t'heere stede ghegaen,

[p. 85]

 

Ende begonste een sermoen te segghen,

 

Daer ic hu 't grosse af mach legghen

 

Voor ooghen, ende doen becand.

 

Dit was 't beginsel van den sand.