Leven van Sinte Amand, patroon der Nederlanden. Dichtstuk der XIVe eeuw

Hoe dat Amand huut Rome sciet ende wederquam te Nisena, ende was daer een stic.

Hi ghinc sinen wech rechte voort

Hute Roome, der grooter poort,
Den eenen dach voren, den anderen na,
So dat hi gherochte voorwaer
Te Nisena, daer ghi hier voren
Een deel lesen of mocht hooren;
Dit was die stad, die hi bekeerde,
Ende die salighe wet in leerde.
Die goede lieden waren blide,
Ende ontfinghene seere in strie,
Vele heeren, ende groote weerdichede
Dede men hem in de stede,
Dies hi lettel was verblijt,
Doch bleef hi daer eenen tijt,
Bi den beden van den ghemeenen
Volcke, groot ende cleene,

[p. 78]

 

Hem minden ghelijc haes selfs live.

 

Nu hoort wat ic voort bescrive.

 

Als hi daer eenen tijt hadde ghesijn,

 

Ende ghecastiet met woorden fijn

2370

Van predicacien, die waren soete,

 

Den lieden gaf hi gherechte boete

 

Van penitencien ende weldaden

 

Daer si in bliven ghestade.